Ελπίζω οι εξελίξεις στη Ρωσία, να έχουν πια πείσει και τους πλέον φανατικούς, ονειροπόλους, μυθομανείς του ξανθού σωτήριου γένους, πως όλα έχουν τελειώσει.

Η αναβίωση της τσαρικής αυτοκρατορίας σε νέα δυναστική μορφή, ή της Σοβιετικής Ένωσης με την κομματική νομενκλατούρα να αντικαθίσταται από πολύ-δισεκατομυριούχους  ολιγάρχες, δεν μπορεί πλέον να εμπνεύσει κανέναν. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, εάν δεν καταρρεύσει εις τα εξ ων συνετέθη, δεν θα έχει πια καμία σχέση με ο,τι γνωρίζαμε, ως φιλόξοδο, ανταγωνιστικό μοντέλο στο δυτικό πρότυπο. Όταν σκάβονται οχυρωματικά έργα έξω από την Μόσχα για να σωθεί το καθεστώς, η Ρωσία σήμερα δεν μπορεί να προβάλει μοντέλο ισχύος. Ότι έκτισε είκοσι χρόνια ο Πούτιν διαρρηγνύεται, πρώτα απ’ όλα στη Μόσχα αλλά και σε όλες τις χώρες, στην περιφέρεια της που θεωρούσε ζωτικό της χώρο.

Η πρακτική σημασία αυτής της ανάλυσης είναι απλή και οφείλει να προσδιορίζει τη δική μας θέση στον κόσμο, μέσα στο δυτικό πλαίσιο, στην Ευρωπαική Ένωση και στο δυτικό σύστημα ασφαλείας, χωρίς υποσημειώσεις. Γιατί εδώ είναι η ασφάλεια, η ισχύς, η ευημερία. Αυτό ελπίζω να το έχουν υπόψη και οι Έλληνες σήμερα στην κάλπη και να εγκαταλείψουν μία και δια  παντός τα αφελή, συνωμοσιολογικά, αντιδυτικά αφηγήματα, εκλέγοντας μία ισχυρή κυβέρνηση, ικανή να εκπροσωπεί την χώρα χωρίς να αμφισβητείται η αξιοπιστία της. Στο παρελθόν πληρώσαμε πανάκριβα την αμφιθυμία. Καιρός να σοβαρευτούμε…