Κάθε χρόνο επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό. Δυο σακούλες χαρτί και μία πλαστικών καταλήγει στην ανακύκλωση. Παλαιότερα που ο κόσμος δεν γνώριζε από κλιματικές αλλαγές και ανακυκλώσεις τα σχολικά βιβλία και τα παρελκόμενά τους κατέληγαν στη χωματερή. Κάθε μαθητής τρεις περίπου σακούλες σκουπιδιών. Και αναρωτιέμαι…Συμφέρει στο κράτος να τυπώνει τόση σχολική χαρτούρα κάθε χρόνο που θα καταλήξει τελικά στα σκουπίδια και στην καλύτερη περίπτωση σε κάποιο πράσινο σημείο της πόλης; Ή θα ήταν πιο συμφέρον να παρείχε το Υπουργείο Παιδείας την ύλη σε pdf μορφή (αφού την έχει ούτως ή άλλως), γλιτώνοντας έτσι το κόστος ανακύκλωσης και χωρίς να τους μένει ο …λεκές στο πράσινο αποτύπωμά τους στον πλανήτη; Για να μην πω και για τα δεκάδες τετράδια που αναγκάζονται να αγοράσουν κάθε χρόνο οι μαθητές ανάλογα με τις απαιτήσεις του καθηγητή (ο ένας θέλει 40φυλλο, ο άλλος 80φυλλο και τρίτος …τριαντάφυλλο) που μόνο ένα δύο στα 14 μαθήματα να έχουν ξεπεράσει τις δέκα γραμμένες σελίδες…