Όσοι αναφέρονται στο ΝΑΤΟ, έχοντας στον νου τους έναν κακόφημο οργανισμό των δεκαετιών του 60-70… έχουν μείνει πολύ πίσω.
Σήμερα δεν θυμίζει σχεδόν σε τίποτε, τον οργανισμό του παρελθόντος, αφού έχει εξελιχθεί σε όλους τους τομείς, διευρυνόμενο αλλά και προσαρμοζόμενο εντυπωσιακά σε νέα δεδομένα.
Το ΝΑΤΟ δεν είναι ίδιο με το παρελθόν, γιατί, μεταξύ άλλων, τώρα έχει άλλη σύνθεση. Ειδικότερα μετά το 2009 που επέστρεψε στο στρατιωτικό σκέλος η Γαλλία, η Ευρωπαική διάσταση, στους σχεδιασμούς αλλά ο βαρύνων λόγος των Γάλλων, έχει αφήσει το στίγμα του. Όχι βέβαια χωρίς παζάρια και χωρίς να κερδίσει μέρος τουλάχιστον από τον ρόλο που διεκδικούσε τόσο σε πολιτικό όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο, η μόνη πυρηνική σήμερα χώρα μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης, αλλά και του Συμβουλίου Ασφαλείας. Εξ ίσου σημαντική είναι και η μεγάλη διεύρυνση προς ανατολάς με τις χώρες που άλλοτε αποτελούσαν το «σιδηρούν παραπέτασμα», ως μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, του αντίστοιχου αμυντικού βραχίονα του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού». Οι νέες χώρες μεταφέρουν μαζί τους, τις ιδιομορφίες, τα εθνικά συμφέροντα αλλά και τις ιδιαίτερες τους ανησυχίες.
Η ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στις μέρες μας, αποτελεί έναν ακόμη κρίσιμο παράγοντα που προσθέτει στο δυναμικό της Συμμαχίας, δύο χώρες με εξαιρετικό επίπεδο ανάπτυξης, σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Η ένταξη των σκανδιναβικών χωρών, ενισχύει όχι μόνο την ευρωπαική διάσταση του ΝΑΤΟ αλλά και προσφέρει αδιαμφισβήτητη δημοκρατική νομιμοποίηση που λίγοι ίσως διεθνείς οργανισμοί διαθέτουν.
Η νέα διεύρυνση, αναμένεται ότι επηρεάσει τις επιλογές του μέλλοντος καθώς το ΝΑΤΟ, αποτελεί σήμερα το μεγαλύτερο στον κόσμο τραπέζι διαλόγου για ζητήματα ασφάλειας. Δεν είναι μόνο οι στρατιωτικές δυνάμεις που βλέπουμε στα πεδία των ασκήσεων ή ως προβολή ισχύος. Το ΝΑΤΟ είναι μία τεράστια διπλωματική μηχανή, είναι προγράμματα διαλόγου σε όλες τις ηπείρους. Το ΝΑΤΟ παρέχει προγράμματα που αρχίζουν από την επίλυση συγκρούσεων, προχωρούν σε προστασία από φυσικές καταστροφές και καταλήγουν στο άρθρο 5 το καταστατικού του, που προβλέπει συλλογική άμυνα έναντι επιθέσεων.
Σε αυτό το νέο σύστημα, βεβαίως και θα είναι καθοριστικός ο ρόλος των μεγάλων. Αλλά είναι εξίσου γεγονός πως οι ρόλοι πλέον μοιράζονται. Η προστασία της ειρήνης ή η επιβολή της ειρήνης απαιτούν πολύ περισσότερα. Είναι όμως σημαντικό ένα πράγμα να έχουμε υπόψη ως χώρα: Δεν υπάρχουν άλλα συστήματα ασφαλείας για να ενταχθεί μία χώρα σαν τη δική μας. Σε αυτό το παιχνίδι, είτε συμμετέχεις είτε περιθωριοποιείσαι. Συμμετέχουμε, προσφέρουμε στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, για να μπορούμε να καταναλώνουμε κι εμείς από αυτό το πανάκριβο αγαθό που ονομάζεται ασφάλεια…
