Ποιοι είμαστε εμείς να τα βάλουμε με την επιστήμη αλλά μαθαίνουμε πως πλέον οι μύγες θα μπορούν εάν προχωρήσουν τα πράγματα να διαιωνίζονται… χωρίς επαφή. Οπωσδήποτε δεν κατανοούμε το γιατί, αλλά στην Αγγλία, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, δημιούργησαν στο εργαστήριο μύγες ικανές να αναπαράγονται με παρθενογένεση, και το ανακοίνωσαν με περηφάνια.

Πως έγινε το πείραμα

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον βιολόγο Αλέξις Σπέρλινγκ του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, αρχικά ανέλυσαν το γονιδίωμα δύο διαφορετικών ποικιλιών μύγας του ίδιου είδους, του Drosophila mercatorum. Η πρώτη από αυτές τις ποικιλίες αναπαράγεται χωρίς γονιμοποίηση, ενώ η δεύτερη όχι. Εντοπίζοντας τις διαφορές στα γονιδιώματά τους, κατέληξαν σε κάποιες υποθέσεις για τα γονίδια που εμπλέκονται στη διαδικασία της παρθενόγενεσης.

Με βάση αυτές τις υποθέσεις τους, οι ερευνητές τροποποίησαν τα γονίδια ενός άλλου είδους μύγας, του Drosophila melanogaster που αναπαράγεται αποκλειστικά με το ζευγάρωμα μιας θηλυκής με μια αρσενική.  Χρειάστηκαν έξι χρόνια και 220.000 μύγες, όμως τελικά «κατασκεύασαν» στο εργαστήριο μύγες Drosophila melanogaster που αναπαράγονται με παρθενογένεση.

Οι μύγες προτιμούν… παραδοσιακά

Μολονότι έχουν αυτή τη δυνατότητα, οι γενετικά τροποποιημένες μύγες δεν φαίνονται πρόθυμες να τη χρησιμοποιήσουν: εάν υπάρχει κάπου εκεί κοντά μια αρσενική μύγα, οι θηλυκές στρέφονται πάντα στο κλασικό ζευγάρωμα για να αποκτήσουν απογόνους. Όσο για αυτές που δεν βρέθηκαν ποτέ κοντά στο άλλο φύλλο, μόνο το 1-2% αναπαράχθηκε τελικά με παρθενογένεση. Αυτό συμβαίνει όταν είναι ηλικίας περίπου 40 ημερών, δηλαδή προς τα μισά της ζωής τους.

Οι θηλυκές μύγες που γεννήθηκαν με παρθενογένεση διαπιστώθηκε ότι, κάποιες φορές, είχαν και αυτές τη δυνατότητα να αναπαραχθούν χωρίς σύντροφο.

Να σημειωθεί ότι όλα τα «μωρά» που γεννιούνται με παρθενογένεση, είτε στις μύγες, είτε σε άλλα ζώα, είναι πάντα θηλυκά.

Ορισμένα είδη ζώων αναπαράγονται με παρθενογένεση, όχι όμως τα θηλαστικά. Τέτοιου είδους αναπαραγωγή έχει παρατηρηθεί σε πουλιά ή σε ερπετά – ένα παράδειγμα είναι ο δράκος του Κόμοντο, η μεγαλύτερη σαύρα στον κόσμο. Είναι όμως η πρώτη φορά που επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο με γενετική τροποποίηση ζώων στο εργαστήριο.