Είναι δύσκολο να κατανοήσει κάποιος την τάση του Γενικού Ελεγκτή, να παρεμβαίνει ακόμα και σε θέματα που καταφανώς δεν τον αφορούν και στα οποία, όχι μόνο δεν θα έπρεπε να έχει λόγο, αλλά θα έπρεπε και να ελέγχεται ο ίδιος, για τη θρασεία τακτική του.

Αποφάνθηκε ότι, τέσσερις σύμβουλοι που εργάζονται στη Προεδρία και στο Υφυπουργείο Ναυτιλίας, δεν έχουν πανεπιστημιακά πτυχία και συνεπώς θα πρέπει να αντικατασταθούν.

Οι σύμβουλοι των πολιτικών προσώπων, δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι (και δεν πρέπει να μετατρέπονται σε τέτοιους) και συνεπώς η επιλογή τους έχει να κάνει με τις ανάγκες αυτού που τους αξιοποιεί. Γιατί θα πρέπει να διαθέτει πανεπιστημιακό πτυχίο κάποιος που χειρίζεται τα social media; Γιατί θα πρέπει να είναι απόφοιτος πανεπιστημίου κάποιος που οργανώνει εκδηλώσεις ή ασκεί καθήκοντα βοηθού για συγκεκριμένες δραστηριότητες;

Γιατί μια/ένας προσωπική/ος γραμματέας, που διευθετεί τα ραντεβού,θα πρέπει να είναι αστροφυσικός ή χημικός μηχανικός; Στη Δημόσια Υπηρεσία, οι υπάλληλοι που ασκούν αντίστοιχα καθήκοντα έχουν πανεπιστημιακούς τίτλους; Ο Πρόεδρος και τα μέλη της κυβέρνησης, έχουν μια καλή ευκαιρία «να κόψουν τον βήχα» του Οδυσσέα, ο οποίος έχει αναλάβει αυτοβούλως ρόλο συγκυβερνήτη. Επειδή όμως έχει αυτή τη τάση, ας ξεκινήσει από την Υπηρεσία του, η οποία γνωματεύει επί νομικών θεμάτων, χωρίς να διαθέτει κανέναν νομικό και αναθέτει καθήκοντα εκπροσώπου τύπου σε υπάλληλο που δεν προβλέπεται από τα σχέδια υπηρεσίας του.

Η δικτατόρευση της πολιτικής ζωής από τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη, κάποτε πρέπει να λάβει τέλος και να του υποδείξει κάποιος τα όρια των αρμοδιοτήτων του.