Διακρίνουμε ένα άγχος. Μία αγωνία να αποδείξει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πως κάνει ότι μπορεί για να μπούμε ξανά σε διαπραγμάτευση για συνολική λύση του Κυπριακού. Και αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Αντίθετα. Σωστά προσπαθεί και οι κινήσεις είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.

Αλλά. Την ίδια ώρα διακατέχεται και από ένα άγχος να μας αποδείξει ότι αυτές οι κινήσεις είναι και αποτελεσματικές, ότι όπου νάναι  κάμπτεται η τουρκική αδιαλλαξία, πράγμα βέβαια που πόρρω απέχει από την πραγματικότητα. Μας παίρνει από ορόσημο, σε ορόσημο και από σταθμό σε σταθμό, χωρίς κάτι να αλλάζει και χωρίς να ευθύνεται ο ίδιος που δεν αλλάζει κάτι.Απλώς δημιουργεί προσδοκίες που ακυρώνονται, μειώνοντας και τη δική του αξιοπιστία.

Τα δύο πιο πρόσφατα σημεία που επισημαίνω είναι τα εξής: Α. την προηγούμενη της συνάντησης με τον Τατάρ, στο Ανθρωπολογικό Εργαστήριο, είχε αναφέρει ότι η επίσκεψη ήταν σημαντική και στο γενικό πλαίσιο της επανέναρξης των διαπραγματεύσεων. Δεν ήταν τελικά. Δεν ήταν και το ήξερε ο Πρόεδρος πως δεν θα άλλαζε κάτι καθώς γνώριζε όλο το παρασκήνιο της συνάντησης και το χωρίς ουσία περιεχόμενο της δήλωσης που ανέγνωσε ο εκπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών, ενώπιον του.

Το γνώριζε γιατί είχε προηγηθεί παρασκήνιο και συναντήσεις και ανταλλάχθηκαν μερικά τουλάχιστον προσχέδια, πριν καταλήξουν σε αυτό που ήταν ουσιαστικά αντίγραφο άλλων ανάλογων παλαιότερων δηλώσεων.

Β. Αφού χάσαμε αυτό το «ορόσημο», ο ίδιος καθόρισε το επόμενο… πιθανή συνάντηση στη Νέα Υόρκη για την οποία ο Τατάρ δεν απάντησε. Και ως να είναι εκπρόσωπος του Τατάρ, πρόσθεσε ότι ήταν θετικός ο Τκ ηγέτης. Ο οποίος βέβαια έφυγε από το αεροδρόμιο Λευκωσίας και συνέχισε το βιολί του…