Στα μάτια ενός ταλαντούχου φωτογράφου το συνηθισμένο γίνεται έργο τέχνης. Πόσο μάλλον όταν ο συγκεκριμένος φωτογράφος διαθέτει και drone! Αυτό αποδεικνύουν άλλωστε και τα μοναδικά, πανέμορφα στιγμιότυπα που πήραν το φετινό βραβείο Drone Photo Award…
Μερικές φορές ένα μάτι (καμεράς) από τον ουρανο ενδέχεται να ρίξει νέο φως στον κόσμο στον οποίο ζούμε. Επισημαίνοντας αλλαγές, κοινωνικά προβλήματα ή γιορτάζοντας την ομορφιά που μπορεί να αγνοούμε στο επίπεδο του εδάφους.
Αυτό εξάλλου μας δείχνουν οι νικητές του διαγωνισμού…Από ψηλά, ένας φωτεινός κίτρινος ορυζώνας στο Μπαγκλαντές μετατρέπεται σε ένα συμμετρικό μοτίβο, μια γεωμετρικά σχεδιασμένη πολωνική παιδική χαρά μοιάζει με ένα μωσαϊκό από πολύτιμους λίθους, ενώ μια ιερή θρησκευτική παράδοση ανάμεσα στα ερείπια μιας κατεστραμμένης από τον πόλεμο πόλης στη Συρία, προβάλει τόσο τη θλίψη όσο και την αγιότητα.
Στον φετινό 6ο διαγωνισμό φωτογραφίας drone, υποβλήθηκαν σχεδόν 14.000 εικόνες από ερασιτέχνες και επαγγελματίες φωτογράφους από 104 χώρες για τις εννέα κατηγορίες του. Όλες οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από ψηλά με χρήση drone.
Η φωτογραφία με drone προσφέρει «τη δυνατότητα να δούμε τα πράγματα διαφορετικά», λέει η Emanuela Ascoli, επικεφαλής φωτογραφίας του National Geographic- France και φετινό μέλος της κριτικής επιτροπής. «Σας επιτρέπει να έχετε μια σφαιρική αντίληψη ενός τοπίου ή μιας σκηνής.»
Η Ascoli λέει για να κερδίσετε ένα βραβείο, η φωτογραφία πρέπει να «μεταδώσει κάποιο συναίσθημα». Και προσθέτει: «Πρέπει να σου διδάξει κάτι που ίσως δεν ήξερες πριν». Και όλα αυτά «πρέπει να γίνονται με όμορφο, κομψό τρόπο».
Η τέχνη της επεξεργασίας ρυζιού

Το “Rice Processing” δείχνει την καλλιτεχνική ομορφιά μιας κοινής χειρωνακτικής εργασίας στην πατρίδα του Rohan, το Μπαγκλαντές. «Από το έδαφος, δεν είναι τόσο εύκολο να δεις πόσο όμορφο είναι το χωράφι [με το ρύζι]», λέει ο φωτογράφος Md Tanveer Hassan Rohan, ο οποίος εδρεύει στη Νέα Υόρκη. «Αλλά από μια εναέρια άποψη “μπορείτε να δείτε τις γραμμές και τα σχέδια καθώς οι εργάτες περπατούν βήμα προς βήμα για να δημιουργήσουν αυτόν τον διαχωρισμό». Η συμμετρία των γραμμών σε αντίθεση με τα έντονα κίτρινα πεδία μετατρέπει τους εργάτες σε καλλιτέχνες της Γης.
Νηστεία… ανάμεσα στα ερείπια

Ο Mouneb Taim, ένας ανεξάρτητος φωτογράφος με έδρα την Τουρκία, τιτλοφορεί τη φωτογραφία του, “Γεύματα του Ραμαζανιού ανάμεσα στα ερείπια στο Idlib της Συρίας” και λέει ότι δείχνει ένα “μίγμα ελπίδας, πόνου και αποφασιστικότητας”.
Γεννημένος το 2001, ο Taim ήταν φωτορεπόρτερ από τότε που ήταν 12 ετών, όταν άρχισε να καταγράφει τη ζωή του υπό πολιορκία στο Idlib της Συρίας. Αυτή η φωτογραφία δείχνει ότι «ούτε ο πόλεμος, ούτε η καταστροφή εμπόδισαν τους ανθρώπους να κάνουν συλλογικό ιφτάρ ή να σπάσουν τη νηστεία για τον λαό», λέει ο Taim, «που είναι ένα σημαντικό έθιμο τον μήνα του Ραμαζανιού».
Ο Taim, ο οποίος κέρδισε πολλά διεθνή βραβεία κατά τη διάρκεια των δέκα ετών που έζησε υπό πολιορκία στο Idlib, λέει ότι ενώ έχει «χιλιάδες φωτογραφίες drone στα αρχεία του που δείχνουν δολοφονίες, καταστροφές και πόλεμο», αυτή η φωτογραφία «δείχνει την ελπίδα που θέλω να μεταφέρω ο κόσμος.»
Χάος στα σύνορα

«Η καθημερινή ζωή στην Αϊτή της Δομινικανής Δημοκρατίας» απεικονίζει το καθημερινό «χάος στα βόρεια σύνορα μεταξύ των δύο χωρών», λέει ο ανεξάρτητος φωτογράφος Matias Delacroix.
Το Associated Press και το Κέντρο Πούλιτζερ έστειλαν τον Delacroix, ο οποίος τώρα εδρεύει στη Βενεζουέλα, στα σύνορα για ειδική αποστολή. Τα σύνορα είναι γεμάτα από κόσμο σε καθημερινή βάση, λέει ο Delacroix. «[Οι Αϊτινοί] προσπαθούν να περάσουν νόμιμα στη Δομινικανή Δημοκρατία, κάποιοι για εμπόριο, άλλοι για να ξεφύγουν από την τρέχουσα βία στην Αϊτή». Η φωτογραφία με drone του επέτρεψε να «δείξει αυτό το χάος με έναν λεπτό τρόπο, χωρίς να βλάψει κανέναν μετανάστη» και να μεταφέρει «τον αριθμό των ανθρώπων που θέλουν να περάσουν από το ένα μέρος στο άλλο που από το έδαφος δεν φαίνεται στο σύνολό του».
Για τον Delacroix, αυτή η φωτογραφία υπογραμμίζει την κοινή ανθρώπινη εμπειρία της μετανάστευσης, η οποία είναι μέρος της δικής του ιστορίας — γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, αλλά στη συνέχεια η οικογένειά του μετακόμισε στη Χιλή. «Πολλοί από εμάς με τον ένα ή τον άλλο τρόπο χρειάστηκε να μεταναστεύσουμε από εκεί που γεννηθήκαμε, γι’ αυτό ταυτίστηκα πολύ με αυτήν την ιστορία και με αυτήν τη φωτογραφία».
Ένας λατρεμένος υγρότοπος που πνίγεται στα σκουπίδια

Το Pallikaranai είναι ένας από τους λίγους εναπομείναντες υγρότοπους στην Ινδία. Κάθε μέρα, ο φωτογράφος λέει ότι 3.500 τόνοι σκουπιδιών (το λευκό κομμάτι στην εικόνα) πετιούνται σε περίπου 300 στρέμματα αυτού του σχεδόν 20.000 στρεμμάτων υγρότοπου.
Η φωτογραφία του Raj Mohan “Boon to Bane! – the 300 acres of dumpyard” εστιάζει στη δική του αυλή. Ένας επιστήμονας υπολογιστών και μηχανικός με έδρα το Chennai της Ινδίας, ο Mohan μεγάλωσε εξερευνώντας τους τοπικούς υγροτόπους Pallikaranai για να παρατηρήσει τα φλαμίνγκο που πετούσαν εκεί κατά τη διάρκεια των μεταναστευτικών περιόδων. Αναζητώντας να κατανοήσει τις πρόσφατες μειώσεις των αποδημητικών πτηνών, ο Mohan «μπερδεύτηκε όταν είδε από drone την ποσότητα του υγροτόπου που ρυπαινόταν».
Ως φωτογράφος, ο Mohan λέει ότι προσπαθεί να «προσφέρει μια μαγευτική ματιά στην ομορφιά και την ποικιλομορφία της Ινδίας, συνδυάζοντας πλούσιες αφηγήσεις και αξέχαστες στιγμές». Αλλά αυτή η φωτογραφία έχει διαφορετικό στόχο – να δείξει πώς οι υγρότοποι – η ομορφιά τους και ο αναπόσπαστος ρόλος τους στο οικοσύστημα – μολύνονται με σκουπίδια. Ενώ οι υγρότοποι απέχουν μόνο λίγα μίλια από το σημείο που ζει, ο Mohan αντιμετώπισε και προκλήσεις με αυτή τη φωτογραφία: «Ήταν δύσκολο να κοιτάξεις και η άσχημη μυρωδιά ήταν αφόρητη».
Φράουλα για πάντα, Πράξη Ι, Σκηνή 1

Το Strawberry Show πρόκειται να ξεκινήσει στη Hadera του Ισραήλ. Ο φωτογράφος Guy Shmueli λέει ότι το χωράφι με τις φράουλες από ψηλά μοιάζει «σαν το άνοιγμα μιας αυλαίας θεάτρου πριν από μια μεγάλη παράσταση».
Οι φάλαινες συναντούν τη βάρκα

Amigos, Baja California Sur, Μεξικό! Στη Baja California Sur στο Μεξικό, οι γκρίζες φάλαινες έρχονται να αλληλοεπιδράσουν με τους ανθρώπους – σαν να ήταν φίλοι (στα ισπανικά “Amigos”), λέει ο φωτογράφος Joseph Cheires.
Πολυτελής πολωνική παιδική χαρά

Παιδική χαρά, Chorzów, Πολωνία. Μια παιδική χαρά στα νότια της Πολωνίας —μια περιοχή γνωστή για τα ορυχεία και την αστική αρχιτεκτονική της— φωτισμένη με την πρώτη λάμψη του ήλιου από ψηλά. Ο φωτογράφος Sebastian Piórek αποκαλεί την παιδική χαρά «ένα είδος μαργαριταριού από το έδαφος αλλά και από τον αέρα».