Στην Ελλάδα, για τρεις δεκαετίες περίπου, μεσουρανούσε μια σύγχρονη «Αγία». Ήταν η «αγία» Αθανασία του Αιγάλεω, κατά κόσμον, Αθανασία Κρικέτου. Ήταν τότε που, δεν υπήρχαν social media, Parody accounts, ομάδες στήριξης, θαυμαστές δολοφόνων, τρομοκρατών, και τρολς.

Υπήρχαν όμως, όπως και σήμερα, επιτήδειοι οι οποίοι αξιοποιούσαν την αφέλεια, την τάση υιοθέτησης θεωριών συνωμοσίας και την πίστη στην ύπαρξη φανταστικών εχθρών.

Τι έκανε λοιπόν η «αγία» Αθανασία; Αντιλαμβανόμενη τη περιρρέουσα αφέλεια, και αξιοποιώντας την ασθένεια της (κνιδωτικό δερμογραφισμό), άρχισε να γράφει στο στήθος της διάφορες ανορθόγραφες και ακαταλαβίστικες ανοησίες, πείθοντας πως ήταν μηνύματα που της έγραφε η Παναγία.

Απέκτησε χιλιάδες ακολούθους, οι οποίοι δεν ήταν σε θέση να διυλίσουν τα στοιχεία μιας καραμπινάτης απάτης και δημιούργησε ολόκληρο κίνημα. Κίνημα, το οποίο κάποια στιγμή αξιοποίησε για να πλουτίσει, αρπάζοντας τις περιουσίες των πιστών της ακολούθων.

Μέχρι που την αποκάλυψαν και την αποκαθήλωσαν δημοσιογράφοι, οι οποίοι και τότε είχαν θεωρηθεί από τους πιστούς, ως ψεύτες που θέλουν να κρύψουν την αλήθεια και την «αγιότητα» της Αθανασίας.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, είχε προκύψει ακόμα ένας θαυματοποιός. Ο δικηγόρος Γιώργος Καματερός, πλάσαρε το «θαυματουργό» νερό που έφερνε από την Κω, υποστηρίζοντας πως θεραπεύει όλες τις ασθένειες, μεταξύ των οποίων και τον καρκίνο. Αλάνθαστο κόλπο, η αξιοποίηση της ίδιας βλακείας των ανθρώπων, οι οποίοι έκαναν ουρές και στριμώχνονταν σε γήπεδα και σε πλατείες για να εξασφαλίσουν ένα μπουκαλάκι νερό.  Η τραγωδία ήταν ότι οικογένειες με παιδιά που έπασχαν από καρκίνο, διέκοψαν την θεραπεία τους και άρχισαν να πίνουν νερό του Καματερού. Κάποια πέθαναν και στα υπόλοιπα η κατάσταση τους παρουσίασε επιδείνωση. Αποδείχθηκε τελικώς πως το νερό δεν ήταν καν αθώο. Ήταν ραδιενεργό και προκαλούσε σοβαρά προβλήματα υγείας.

Μόνο τότε ο Καματερός εγκατέλειψε την Ελλάδα, για να τερματίσει αργότερα την ζωή του αυτοκτονώντας.

Οι «πιστοί» ούτε να ακούσουν τους γιατρούς, του χημικούς και τους δημοσιογράφους. Ήταν και τότε «πουλημένοι» έκρυβαν την αλήθεια και εξυπηρετούσαν συμφέροντα του κατεστημένου…

Και ερχόμαστε σε εμάς.

Αυτόκλητοι σωτήρες του Facebook και του Twitter, ξέρουν όλα αυτά που όλοι οι άλλοι τους κρύβουν. Ποντάρουν στην αφέλεια και σε μία απαξίωση θεσμών που σε ένα βαθμό είναι πραγματική σε ένα άλλο βαθμό οικοδομήθηκε επιτήδεια.

Ο ένας λανσάρει την μοναδική σωτηρία από την διαφθορά, με τη στήριξη ενός διορισμένου μέχρι τη συνταξιοδότηση αξιωματούχου, ο άλλος μυρίζεται τα πλαστά πτυχία και το επίπεδο γνώσης ξένων γλωσσών υπαλλήλων του δημοσίου και άλλοι παλεύουν να πείσουν ότι, η ταξική πάλη με τα πλήκτρα του υπολογιστή, θα φέρει ανατροπή και θα ξηλώσει τον καπιταλισμό!

Στον κόσμο του διαδικτύου εμφανίζονται ως τιμωροί που μπορούν να θεωρούν τους πάντες ένοχους, απαιτώντας να αποδείξουν την αθωότητα τους.

Είναι βεβαίως θέμα χρόνου, η αποκάλυψη τους αλλά μέχρι τότε, θα δολοφονούν χαρακτήρες και θα κομπάζουν για τις «αποκαλύψεις» τους, τι οποίες οι διεφθαρμένοι δημοσιογράφοι (όλοι) θέλουν να κρύψουν από τον λαό.

Το τραγικότερο όμως είναι άλλο. Είναι το γεγονός πως τέτοια φαινόμενα, υπονομεύουν τους θεσμούς, οι οποίοι όσο κι αν πάσχουν είναι ότι έχουμε για προστασία της δημοκρατίας και της ασφάλειας μας. Η ιδέα ότι όλοι είναι διεφθαρμένοι και πως πρέπει να αρπαχτούμε από τυχάρπαστους, ανεξέλεγκτους και άγνωστους, είναι επικίνδυνη. Η απάντηση δεν είναι να ταυτιστούμε με αυτούς, αλλά να ενισχύσουμε τη δημοκρατία μας, τους θεσμούς μας και τη φερεγγυότητα τους

ΚΕ