Ναι μεν αλλά… είναι η νέα υπερασπιστική τακτική. Λένε δηλαδή πως ναι, είναι γεγονός η αποκάλυψη του Άντρου Κυπριανού, για το πως ελήφθη η απόφαση στο ΑΚΕΛ για το δημοψήφισμα, εκθέτει το ΑΚΕΛ, αλλά μην ξεχνάτε ότι και ο Αναστασιάδης… έφυγε από το Κραν Μοντανά.

Κατανοητό να αναζητούν ελαφρυντικό, αλλά να τα βρίσκουν εκεί που υπάρχουν, καθώς οι διαφορές μεταξύ των δύο γεγονότων δεν επιτρέπουν σύγκριση:

• Για το Κραν ΜΟντανά, έχουμε όλη την εικόνα με έγγραφα και μαρτυρίες, και ο καθένας έχει από καιρό σχηματίσει την άποψη του. Αυτό που κάποιοι θεωρούν εγκατάλειψη των διαπραγματεύσεων, είναι για άλλους -τους συντριπτικά περισότερους- το κλείσιμο τους από τον ΓΓ, αφού διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει  άλλο περιθώριο προόδου.  
• Κάποιοι θεωρούν ότι η Τουρκία ήταν έτοιμη να εγκαταλείψει εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα, άλλοι -οι συντριπτικά περισότεροι-διαβάζουν τα έγγραφα και λένε το ανάποδο.
• Άλλοι πιστεύουν τον Άντρο Κυπριανού και τον Τουμάζο Τσελεπή, κι άλλοι τον Αναστασιάδη,  και τον Μαυρογιάννη (μην τον ξεχνάμε), που ήταν μέσα στο τραπέζι και τα ζούσαν και δεν στηρίζονται σε ενημέρωση με sms.
• Να μην ξεχνάμε και κάτι άλλο. Στο δείπνο στο Κραν Μοντανά, γινόταν μία πολύωρη σκληρή μεταμεσονύκτια διαπραγμάτευση. Με τον Τούρκο ΥΠΕΞ απέναντι και τον ΓΓ του ΟΗΕ στη μέση, σε ένα πιεστικό πιγκ-πογκ στο οποίο η δική μας πλευρά είχε ήδη ανοίξει τα χαρτιά της, καταθέτοντας γραπτώς τις προτάσεις της, αναμένοντας άδικα το ίδιο να πράξει και η άλλη πλευρά.
• Δεν ήταν μία συζήτηση στην Κεντρική Επιτροπή όπου οι σύντροφοι, έπαιρναν με τη σειρά τον λόγο και ανέμιζαν τα επιχειρήματα.

Δεν υπάρχει λοιπόν, ναι μεν αλλά. Στην περίπτωση του ΑΚΕΛ, έχουμε μία ψυχρή και άνευ προηγουμένου, ομολογία: Η απόφαση για απόρριψη του σχεδίου Ανάν, δεν ελήφθη επειδή ήταν ένα κακό σχέδιο για τον τόπο, αλλά επειδή το σχέδιο κρίθηκε ως κακό για το κόμμα. Δεν το λέω εγώ. Το λέει ο τέως ΓΓ του κόμματος, και αυτό δεν το ξεπλένει κανένα ναι μεν αλλά…