Φανταστείτε…ξυπνάτε το πρωί, ανοίγετε την εφημερίδα, τον Φιλελεύθερο ας πούμε και πρωτοσέλιδα διαβάζετε πως, μία υπουργός πήρε τη θέση που κατέχει, λόγω της παράνομης ερωτικής της σχέσης με έναν υπουργό. Η πιπεράτη εισαγωγή σας έκανε να διαβάσετε παρά κάτω, αλλά δεν υπάρχει κάτι που να τεκμηριώνει τον φοβερό ισχυρισμό. Το επιχείρημα είναι… αφού το άκουσα, γιατί το αποκλείεις!
Φανταστείτε ακόμη πως ανοίγοντας τις μέσα σελίδες του Φιλελευθέρου, βρίσκετε ένα κείμενο που λέει πως η κόρη του Προέδρου πριν πολλά-πολλά χρόνια, σκότωσε κάποιον εξ αμελείας. Διαβάζετε για να δείτε τα στοιχεία και βρίσκετε μόνον εικασίες.
Δεν θα σας μπουν ψύλλοι στ αυτιά ότι κάποιος στην εφημερίδα έχει σαλτάρει;
Ξέρετε γιατί; Διότι έτσι έχουμε μάθει κι έτσι πρέπει να είναι, πως όταν καταθέτουμε έναν ισχυρισμό, μία καταγγελία πρέπει να τα τεκμηριώνουμε. Γιατί δεν ζούμε σε ζούγκλα. Ζούμε σε χώρα με νόμους που μπορεί να είναι φτωχοί ή να εφαρμόζονται ανεπαρκώς μερικές φορές, αλλά είναι εκεί. Και αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να τους ενισχύσουμε και όχι να πυροδοτήσουμε δυναμίτες στα θεμέλια.
Διαβάζετε όμως το ίδιο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το βρίσκετε εύπεπτο και πειστικό! Εκεί δεν χρωστά κανένας σε κανένα. Μπορείς ελεύθερα να σκοτώνεις συνειδήσεις και να παίζεις πολιτικά ή άλλα παιχνίδια, χωρίς κόστος.
Οι δημοσιογράφοι, οι πραγματικοί δημοσιογράφοι, δεσμεύονται αλλά και προστατεύονται από αυτούς τους νόμους. Όποιος έτυχε να ασχοληθεί με τις νομοθεσίες που αφορούν τον λίβελλο, ξέρει πόσο ελεύθερο χώρο δίνου, και προσωπικού χαρακτήρα υπό προϋποθέσεις.
Οι δημοσιογράφοι, οι πραγματικοί δημοσιογράφοι, ελέγχονται. Όχι μόνο από τον νόμο, αλλά και από την Αρχή Ραδιοτηλεόρασης που έχει δικαίωμα επιβολής προστίμων, αλλά και την Επιτροπή Δεοντολογίας. Δεν βγαίνουν στο πληκτρολόγιο κι όποιον πάρει ο χάρος.
Και φτάνουμε στο διά ταύτα. Να κάνουν μαθήματα δημοσιογραφίας και έρευνας, άτομα (ή ομάδες; ) ανώνυμα. Παραβιάζοντας κάθε κανόνα ηθικής και δεοντολογίας. Να μιλούν για δεοντολογία άτομα που ακουστά την έχουν.
Να επιδιώκουν να παρουσιαστούν ως ηθικά ανώτερα πρόσωπα που δεν έχουν το θάρρος να αποκαλύψουν την ταυτότητα τους. Για να πετύχουν τον στόχο που θέτουν… χωρίς την ανάγκη της λογοδοσίας. Μπορεί κάποτε να αποκαλυφτεί ότι πρόκειται για καλοπροαίρετους δον Κιχώτες. Τότε καλώς…
Κι αν όμως κάποτε αποκαλυφτεί ότι πρόκειται για μία ομάδα κομματικών στελεχών; Κι αν αποκαλυφτεί ότι πρόκειται για έναν πικραμένο που δεν του έγινε ένα ρουσφέτι; Κι αν μάθουμε στο μέλλον πως οι συκοφάντες, απλώς έκαναν πλάκα ή ότι είναι βαλτοί;
Σ.Σ Σε χτεσινό σχόλιο περιγράψαμε κάποια πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν για να ενισχυθεί η ποιοτική δημοσιογραφία στη χώρα μας: http://bitly.ws/S5Jn
