Πολλοί, συζητώντας για την υπόθεση της Γενικής Διευθύντριας του υπ. Υγείας, επικαλούνται τον νόμο για την προστασία των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος. Τους Whistleblowers, οι οποίοι εάν διαπιστώσουν ότι υπάρχει κάτι μεμπτό που παραπέμπει σε διαφθορά δικαιούνται όχι μόνο να καταγγείλουν το θέμα, αλλά και να τύχουν προστασίας. Αυτό είναι κρίσιμο για την λειτουργία του νόμου, ο οποίος αν το διαβάσει κανείς είναι εκτενέστατος και λεπτομερής.

Όμως. Υπάρχει και μία άλλη διάσταση.

Εάν ο whistleblower,αποδειχτεί ότι ψεύδεται, ή ότι επί σκοπού επεδίωξε τη συκοφάντηση του καταγγελλόμενου, τότε ο νόμος στρέφεται εναντίον του. Γι αυτό και πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα του ελέγχου. Πως όμως θα ελέγχεται  και με ποιο τρόπο θα τιμωρείται ένας ανώνυμος που διαβάλλει μέσα από ένα ψεύτικο προφίλ;

Επί πλέον, σε περιπτώσεις όπου κατατίθενται σε θεσμούς, στον Γενικό Ελεγκτή για παράδειγμα, καταγγελίες που αποδεικνύονται συκοφαντικές, η Ελεγκτική Υπηρεσία, οφείλει να κινήσει διαδικασίες τιμωρίας του συκοφάντη. Αυτό προβλέπεται τόσο από τον νόμο όσο και τον κώδικα δεοντολογίας της Ελεγκτικής Υπηρεσίας.

Αν το κάνει αυτό ο Γενικός Ελεγκτής, είναι μία άλλη υπόθεση…