Η χτεσινή επίθεση θεσμών του ψευδοκράτους, κατά των ΟΗΕδων, δεν έχει προηγούμενο στην πρόσφατη ιστορία της χώρας μας.
Παραβιάσεις στην ΑΟΖ είχαμε αρκετές, του FIR και του εναέριου χώρου, πολύ περισσότερες. Και στη νεκρή ζώνη είχαμε παραβιάσεις. Όχι όμως σε αυτή την έκταση. Και αντιπαραθέσεις με τα ΗΕ είχαμε αρκετές, κυρίως από δικής μας πλευράς, κατά την διάρκεια διαδηλώσεων κατά της κατοχής. Σε καμία όμως περίπτωση μέχρι σήμερα, δεν θυμάμαι να ήρθαν σε βίαιη αντιπαράθεση με τα Ηνωμένα Έθνη, μέσα στον δικό τους χώρο αρμοδιότητας, τη νεκρή ζώνη, όργανα του ψευδοκράτους. Ελεγχόμενοι δηλαδή θεσμοί, που με ένα παράγγελμα, θα μπορούσαν να είχαν κάνει πίσω.
Πέρα από το γεγονός ότι το έργο του δρόμου που επιδιώκουν να δημιουργήσουν, ανατρέπει το ιδιάζων καθεστώς μεγάλου μέρους της περιοχής της Πύλας, το κρίσιμο στοιχείο είναι πως επιλέγηκε η βία, για την επιβολή της αυθαιρεσίας. Και εάν επέλεξαν τη βία κατά των ΗΕ για να επιβάλουν αυτό που ήθελαν, δεν υπάρχουν πολλές αμφιβολίες τι θα συμβεί εάν παρ ελπίδα σε ανάλογη αντιπαράθεση βρεθούν με ΕΚ.
Ελπίζω τα όσα συνέβησαν χτες να ήταν μία απόφαση της στιγμής κι ένας κακός χειρισμός που ξέφυγε από κάποιον τοπικό ιθύνοντα.
Ξέρω πως η ελπίδα μου είναι ιδιαίτερα αμυδρή, αλλά αυτό είναι γιατί το επόμενο σενάριο με τρομάζει: Εάν πρόκειται για προαποφασισμένη και ζυγισμένη ενέργεια, τότε το συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε είναι ιδιαίτερα δυσοίωνο. Σημαίνει πως μπορεί και να ήταν καμπανάκι λήξης της περιόδου, της βελούδινης με αγκάθια συγκατοίκησης στο νησί, με ότι αυτό σημαίνει.
Για αυτό και είναι κρίσιμο, τα μηνύματα που δίνονται και θα δοθούν να μην αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας, στην τουρκική πλευρά ότι θα πληρώσει κόστος για αυτό που κάνει. Και από δικής μας πλευράς, να μην περιμένει κανείς. Κανείς όμως, ότι θα συνεχίσουμε να είμαστε δεκτικοί, σε μηνύματα συνεργασίας και δημιουργίας καλού κλίματος, με δικές μας υποχωρήσεις. Δεν πρόκειται για παράδειγμα να συγκατατεθούμε σε έναρξη διαλόγου στο πλαίσιο της ΕΕ, για θετική ατζέντα Τουρκίας-ΕΕ, εάν δεν αρθεί η παρανομία. Και ίσως είναι η ώρα και για μέτρα αντίδρασης ακόμη πιο δραστικά.
Δεν ισχυρίζομαι ότι θα αλλάξουν ιδιαίτερα τις συνθήκες, αλλά κάποια πράγματα πρέπει να γίνονται εάν θέλουμε να συνεχίσουμε να ονομαζόμαστε κράτος.
