Μια μόνιμη κατοικία για τα 60.000 αντικείμενα του Louis Armstrong Archive, του μεγαλύτερου παγκοσμίως αρχείου μουσικού της τζαζ, καθώς και έναν χώρο για εκπαίδευση, διασκέδαση και έρευνα απέκτησε το Louis Armstrong House Museum στο Κουίνς της Νέας Υόρκης. Κι αυτό χάρις το αρχιτεκτονικό γραφείο Caples Jefferson Architects που δημιούργησε μια ξεχωριστή νέα πτέρυγα. που… βγάζει μάτι με την καμπυλωτή της πρόσοψη ανάμεσα στα λιτά κτίρια της γειτονιάς Κορόνα.
Η πτέρυγα των 14.000 τετραγωνικών ποδιών (1.300 τετραγωνικών μέτρων) – γνωστή ως Louis Armstrong Center – βρίσκεται απέναντι από το αρχικό μουσείο, το οποίο κάποτε ήταν το σπίτι του Αμερικανού μουσικού Louis Armstrong από το 1943 μέχρι τον θάνατό του το 1971.
Η πρόσοψη, με τόνους σε μαύρο και σε χρώμα ορείχαλκου, μοιάζει σαν ένας κυματοειδής τοίχος ενώ ένα στέγαστρο δημιουργεί αυλή κατά μήκος του δρόμου και απαλύνει τη σύνδεση του αρχιτεκτονήματος με τον αστικό ιστό στη γειτονιά Κορόνα του Κουίνς, αντανακλώντας την πόλη κατά τη διάρκεια της ημέρας και λειτουργώντας ως φάρος τη νύχτα… Ωστόσο, η καμπύλη της πρόσοψης είναι απλώς μια οφθαλμαπάτη. «Αυτή η καμπυλότητα που προσλαμβάνουμε φέρνει στον νου και τη rough jazz και την αγάπη για λυρισμό που ήταν τα κορυφαία επιτεύγματα του Άρμστρονγκ» είπαν, μιλώντας στο Dezeen, οι Sara Caples and Everardo Jefferson του αρχιτεκτονικού γραφείου.
Όπως εξηγούν οι αρχιτέκτονές του “ο δυνατός ορειχάλκινος χρωματισμός που εμφανίζεται στην πρόσοψη και στους εσωτερικούς χώρους του είναι μια αναφορά στο κύριο όργανο του Armstrong, την τρομπέτα”.
Στο λόμπι
Το γωνιακό λόμπι σε τόνους σέπια διαθέτει μαρμάρινους μπλε τόνους και ανοίγει σε μια έκθεση με τίτλο Here to Stay, που επιμελείται ο καλλιτέχνης πολυμέσων Jason Moran, η οποία εξερευνά την πέντε δεκαετιών καριέρα του Άρμστρονγκ. Ο εκθεσιακός χώρος χαρακτηρίζεται από μαύρους τοίχους και κυκλικές προθήκες.
Στο δωμάτιο της τζαζ
Ένας χώρος 75 θέσεων – με το όνομα The Jazz Room – δημιουργήθηκε για να φιλοξενεί παραστάσεις, διαλέξεις, ταινίες, κοινοτικές εκδηλώσεις και εκπαιδευτικές εμπειρίες. Διαθέτει έναν βαθύ κόκκινο τοίχο που λυγίζει για να γίνει η οροφή που συναντά ένα άλλο σετ από πολυεπίπεδους τοίχους από μαόνι. Ένας λοξός φεγγίτης οδηγεί προς τη σκάλα μέχρι τον δεύτερο όροφο που φιλοξενεί την αρχειακή συλλογή ηχογραφήσεων, χειρογράφων και προσωπικών αντικειμένων, καθώς και ένα αναγνωστήριο για τους επισκέπτες ερευνητές και τα γραφεία του προσωπικού.
«Η βασική φιλοδοξία μας ήταν να δημιουργηθεί ένα κτίριο που θα διοχετεύει την ενέργεια και τη χαρά της μουσικής του Λούις», είπε η ομάδα, η οποία έδωσε έμφαση στο σχέδιό της στην κίνηση, το φως και το χρώμα, ενώ την ίδια ώρα παρέχει στον επισκέπτη πολλούς τρόπους για να ασχοληθεί με τη μουσική, τη ζωντανή κληρονομιά του Louis.
Πληροφορίες από Dezeen/ Φωτο: Nic Lehoux, Albert Vecerka
