Με ενδιαφέρουν  ιδιαίτερα οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Ως πολίτης που  παρακολουθεί τα κοινά, ως άνθρωπος που αγαπά την Ελλάδα και ως Κύπριος που συνειδητοποιεί την κοινή πορεία Ελλάδας και Κύπρου, θέλω να έχουν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Να δημιουργηθεί ένα κόμμα που θα προσφέρει με βάση την πολιτική του ταυτότητα στον τόπο.

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον την εκλογική αναμέτρηση στο κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης και – όχι πως έχει σημασία- παίρνω θέση.

Στο δίλημμα Αχτσιόγλου- Κασσελάκης, ενώπιον του οποίου θα βρεθούν την Κυριακή τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγω την Αχτσιόγλου. Για τον ίδιο λόγο που δεν θα επέλεγα ποτέ να ψηφίσω έναν κομήτη στο κυπριακό πολιτικό σκηνικό, έτσι και σε αυτή την περίπτωση. Ο κ. Κασσελάκης, αυτή την περίοδο για μένα είναι  απλώς ένα κοινωνικό φαινόμενο. Ενδιαφέρουσα προσωπικότητα φαίνεται να είναι, αλλά χωρίς πολιτική παρουσία. Χωρίς πολιτικό παρελθόν για να τον κρίνω. Δεν τον θέλω για παρέα κι αν δεν κάνει να μην ξαναβγώ μαζί του. Τον θέλω να κυβερνήσει τον τόπο. Με ποια εχέγγυα; Αυτά που παρουσιάζει  προεκλογικά; Δεν μου κάνουν, δεν με πείθουν, δεν με αφορούν. Δεν τον είδα να αντιδρά στα γεγονότα, δεν ξέρω τα πολιτικά του αντανακλαστικά. Ότι ξέρω είναι το πετυχημένο δημιούργημα μίας επικοινωνιακής εκστρατείας.

Στον αντίποδα, βρίσκεται μία κυρία που μας έδειξε ποια είναι. Με την κ. Ατσιόγλου, δεν συμφωνώ, γιατί δεν πιστεύω στις ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ. Παρά ταύτα, την γνωρίζω. Έχει χαράξει με τον τσαμπουκά της μία πορεία που είναι εμφανής. Εκφράζει αυτό που ξέρουμε ότι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι κάτι άλλο. Την έχουμε δει σε συνεντεύξεις, δηλώσεις, στην καθημερινή πολιτική δράση, στη Βουλή κοκ. Μπορούμε να την αξιολογήσουμε με κριτήρια περισσότερο υγιή από εκείνα που προβάλλονται επιλεκτικά σε μία μικρή προεκλογική περίοδο.

Θα την ψήφιζα…