Ως και συγκινητικό, θα μπορούσε να θεωρηθεί το ενδιαφέρον της εκπροσώπου του υπουργείου εξωτερικών της Ρωσίας, Μαρίας Ζαχάροβα, για τη μολότοφ που πέταξε κάποιος, στο περιτοίχισμά του τεμένους Köprülü Haci Ibrahim Aga στη Λεμεσό, τον περασμένο Αύγουστο.
Η κα Ζαχάροβα δεν τσιγκουνεύτηκε τους χαρακτηρισμούς και έκανε λόγο για βάρβαρες πράξεις και τρομοκρατία…
Όλα αυτά θα μπορούσαν να πείσουν ως το πραγματικό ενδιαφέρον της Μόσχας, για τα θρησκευτικά μνημεία στη Κύπρο, αν η Ρωσία την ίδια ακριβώς στιγμή δεν ισοπέδωνε στην Ουκρανία, Εκκλησίες, Τεμένη και Συναγωγές.
Η κα Ζαχάροβα, θα μπορούσε επίσης να δει ολόκληρη την εικόνα στη Κύπρο, ώστε να μην δημιουργεί ερωτηματικά ως προς την απουσία αντίδρασης της Μόσχας, για την καταστροφή Εκκλησιών στις κατεχόμενες περιοχές και μετατροπή πολλών εξ αυτών, σε μουσουλμανικά Τεμένη, σε αποθήκες, αίθουσες τέχνης, στάβλους κλπ Θα μπορούσε επίσης να αντιδράσει στην κατάληψη Εκκλησιών από Ρώσους που ζουν στα κατεχόμενα, χωρίς να έχει ζητηθεί έστω και τυπικά η άδεια της Εκκλησίας της Κύπρου.
Είναι αξιοσημείωτη επίσης, η στάση της Ρωσίας, όταν ο Ερντογάν αποφάσισε την μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς στη Κωνσταντινούπολη, σε μουσουλμανικό Τέμενος. Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ, σε δήλωση του που μετέδωσε το πρακτορείο ΤΑΣΣ είχε πει: «Στην Αγία Σοφία τα εισιτήρια ήταν ακριβά όμως πλέον δεν θα υπάρχουν. Η είσοδος στο κτήριο θα είναι δωρεάν. Σύμφωνα με αυτό το πλάνο της τουρκικής κυβέρνησης οι τουρίστες μας βγαίνουν κερδισμένοι». Είχε χαρακτηρίσει επίσης την υπόθεση, ως «εσωτερικό θέμα της Τουρκίας».
Ένα μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομίας της UNESCO, ήταν για τη Μόσχα «θέμα εισιτηρίων» και «εσωτερικό θέμα» της Τουρκίας, ενώ μια μολότοφ σε εξωτερικό περιτοίχισμα ενός άδειου Τεμένους στη Λεμεσό, ήταν «τρομοκρατία» και «πράξη βαρβαρότητας».
Δεν προκαλεί έκπληξη η στάση της Μόσχας, καθώς η πολιτική της στη Κύπρο ήταν πάντοτε πολιτική διατήρησης της όξυνσης και παρεμπόδισης κάθε προσπάθειας λύσης του προβλήματος, για λόγους που είναι πολύ καλά γνωστοί και σχετίζονται με την μόνιμη ανοικτή διαμάχη εντός του ΝΑΤΟ.
Η Μόσχα μπορεί να έχει – και έχει – τους λόγους της να τοποθετείται όπως τοποθετείται σε θέματα της Κύπρου. Ποιο λόγο όμως έχουν , όσοι στηρίζουν στη Κύπρο αυτές τις πολιτικές, να αποδίδουν «δίκιο» στη Ρωσία, γιατί δήθεν εμείς φερθήκαμε εχθρικά καταδικάζοντας την εισβολή στην Ουκρανία; Λογική απάντηση δεν υπάρχει.
K.E
