Η παραδοσιακή προσέγγιση του ΑΚΕΛ σε ότι αφορά, ιστορικά αλλά διαγραμμένα στελέχη του ήταν η σιωπή. Τα ονόματα του Αδάμ Αδάμαντος, του Πλουτή Σέρβα και άλλων δεν αναφέρονταν καν. Πάντοτε  η ιστορία των ηγετών του ΑΚΕΛ ξεκινούσε με τον Εζεκία Παπαιωάννου.  Αυτό πάει να το αλλάξει ο Στέφανος Στεφάνου και πραγματικά αποτελεί τιμή για τον ίδιο. Η αποκατάσταση στελεχών που πρόσφεραν στον τόπο και στο κόμμα, είναι ιστορική υποχρέωση, και αυτό το βήμα, αν και δειλά και όχι ολοκληρωμένα, βλέπουμε να γίνεται. Για παράδειγμα στη χτεσινή εκδήλωση τιμής στον Αδάμ Αδάμαντος, γίνεται εκτενέστατη αναφορά στην προσφορά του, αλλά και  μία σχετικά άτολμη αναφορά στις διαφωνίες του με το κόμμα.  Η λέξη αποκατάσταση, δεν λέχθηκε, αλλά στις συνειδήσεις των παρόντων, αυτό θα το θεωρούσα δεδομένο.

Η πολιτική συγκυρία που ανασύρθηκε αυτή η πρωτοβουλία του ΑΚΕΛ, δεν είναι τυχαία. Παραπέμπει στις εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης, με την υπενθύμιση του έργου του πρώτου εκλεγμένου δημάρχου της Αμμοχώστου. Άρα και από αυτή την πλευρά, είναι μία θεμιτή και αξιόλογη πολιτική αναφορά.

Μία μόνο επιφύλαξη: Η διαγραφή και ταπείνωση του Αδάμ Αδάμαντος από το ΑΚΕΛ, οι παλινωδίες  (ήπια έκφραση) του κόμματος στο εθνικό μας θέμα, (αυτοδιάθεση-αυτοκυβέρνηση- ανεξαρτησία- ένωση και τούμπαλιν) τις οποίες ορθά αναφέρει και ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, ήταν έργο συγκεκριμένου πρωταγωνιστή. Του ΓΓ του ΑΚΕΛ που φέρει την πολιτική ευθύνη, με το βαρύ όνομα Εζεκίας Παπαιωάννου!

Ελπίζουμε αυτή η συζήτηση να μην αργήσει 60 χρόνια όπως η μισή αποκατάσταση του Αδάμ Αδάμαντος.