Στον ΔΗΣΥ ανησυχούν. Η ήττα των Προεδρικών εκλογών, τα όσα έγιναν πριν και στη συνέχεια προκάλεσαν ρήγματα που η ηγεσία παλεύει να κλείσει. Άλλωστε έχει μπροστά της κρίσιμες αναμετρήσεις να διαχειριστεί και δεν την παίρνει να καταγράψει μία ακόμη ήττα.

Στο ΑΚΕΛ, προσποιούνται ότι κέρδισαν τις προεδρικές εκλογές αλλά στην πραγματικότητα γνωρίζουν τι τους επιφυλάσσει η μοίρα εάν παραμείνουν αδρανείς και γι αυτό ψάχνονται. Προς τη σωστή ή λάθος κατεύθυνση δεν έχει σημασία. Αναζητούν διέξοδο στο πρόβλημα απήχησης που αντιμετωπίζουν.

Την ώρα που αυτά συμβαίνουν στα δύο μεγάλα κόμματα, στα κόμματα του κέντρου επικρατεί μακαριότητα. Σε κατάσταση νιρβάνας, απολαμβάνουν τη νίκη που πέτυχαν στις προεδρικές με τις πλάτες κάποιου άλλου, του Προέδρου Χριστοδουλίδη.

Έχουν λύσει όλα τα ιδεολογικά τους ζητήματα χαράζοντας γραμμή με τον χάρακα στη μέση του πολιτικού φάσματος. Τι κόμμα είσαστε ρωτάς… του κέντρου σου απαντούν.

Οι πολιτικές τους διεργασίες είναι ανύπαρκτες. Συνέδρια, διάλογος, είναι για τους άλλους. Στο ΔΗΚΟ έκαναν (υποχρεωτικά) ένα εκλογικό συνέδριο τον Ιούνιο, δεν συζήτησαν πολιτικά, ψήφισαν κάποια πρόσωπα, απέρριψαν άλλα και συνεχίζουν ντουγρού.

Για την ΕΔΕΚ… τι να σας πω. Δεν ακούω κάτι. Για πολιτική εννοώ γιατί για καυγάδες και κουτσομπολιά γράφουμε εγκυκλοπαίδεια.

Τα αναφέρω αυτά γιατί έχουν ιδιαίτερη σημασία για τον τόπο. Εν προκειμένω όταν μιλάμε για την ΕΔΕΚ και το ΔΗΚΟ (ΔΗΠΑ ποτέ δεν υπήρξε ως κόμμα),μιλάμε για κυβερνώντα κόμματα, τα οποία παρακμάζοντας θα τους έχουμε στην καμπούρα μας να τους κουβαλούμε ως πολιτικό βαρίδι που δεν παράγει πολιτική, ξέμεινε από ιδέες και διαχειρίζονται αυτοσχεδιάζοντας ότι προκύπτει στην επικαιρότητα. Κυβερνώντας όμως…