Ο Χρήστος Ροζάκης, διετέλεσε Υφ. Εξωτερικών της Ελλάδας,  επί Κώστα Σημίτη. Υπήρξε συνεργάτης του Γιάννου Κρανιδιώτη κι ένα από τους εμπνευστές της πετυχημένης πολιτικής που οδήγησε στη συμφωνία του Ελσίνκι το 1999. Τη συμφωνία που άνοιξε τον δρόμο για ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ αλλά και της υποψηφιότητας της Τουρκίας. Ένα πάρε-δώσε δηλαδή, που απέδωσε οφέλη και στις δύο πλευρές.

Σε αυτό προσθέτω την προσωπική μου εκτίμηση στο πρόσωπο του.

Ωστόσο με παραξένεψε η βεβαιότητα με την οποία σε μία πολύ πρόσφατη του συνέντευξη απέδωσε την αποτυχία εξεύρεσης λύσης στο Κυπριακό στην Κύπρο. Αναφέρθηκε στο σχέδιο Ανάν και στη συνέχεια πρόσθεσε πως «…στο Κραν ΜΟντανά, είναι ευθύνη της Κύπρου το ότι δεν προχώρησε σε μία επίλυση, παρά το γεγονός ότι είχαν φτάσει πολύ κοντά σε αυτήν».

Την άτοπη αυτή κατά την άποψη μου θέση, την είχαμε ακούσει ξανά και από άλλους. Όχι όμως από τον κ. Ροζάκη, ο οποίος μάλιστα… έλεγε το ακριβώς αντίθετο! Ότι δηλαδή πιστεύει πως «η ευθύνη της Τουρκίας είναι στο ότι δεν δέχεται αυτό που αποτελεί κοινή γραμμή Κύπρου και Ελλάδας, δηλαδή την κατάργηση των εγγυήσεων και την αποχώρηση των στρατευμάτων. Αυτό είναι κεντρικό θέμα και η ευθύνη είναι στους Τούρκους. Από εκεί και πέρα, έχουν και η Ελλάδα και η Κύπρος κάποιο μερίδιο ευθύνης». (συνέντευξη 07/02/2020)

Από το φταίει η Τουρκία και στο «κάποιο μερίδιο», προχτές φόρτωσε στην Κύπρο (γιατί όχι και στην Ελλάδα;), την πλήρη ευθύνη της αποτυχίας στο Κραν ΜΟντανά.

Προφανώς γιατί ήθελε να περάσει χωρίς ενοχές τη θέση που είπε στη συνέχεια: «Δεν μπορούμε να περιμένουμε επ’ άπειρον την επίλυση του Κυπριακού για να λυθούν τα ελληνοτουρκικά».

Κρίμα. Γιατί θα μπορούσε να το κάνει χωρίς να εκθέσει την Κύπρο και τον εαυτό του με μία εντυπωσιακή κωλοτούμπα.