Δεν είναι η πρώτη φορά. Είναι πολλές οι περιπτώσεις όπου έργα δεκάδων εκατομμυρίων, ακυρώνονται ή αναστέλλονται γιατί ο Γενικός Ελεγκτής αξιολογεί πολλές φορές τους τύπους, το γράμμα του νόμου, πάνω από το δημόσιο συμφέρον. Που θεωρεί την άκαμπτη προσκόλληση στους τύπους… ως δημόσιο συμφέρον.
Αυτή την περίοδο είναι έτοιμα για υλοποίηση τρία έργα που υπερβαίνουν τα 100 εκ. Το Μουσείο (143εκ), τα Δικαστήρια (119εκ) και το Κρατικό Χημείο (101 εκ). Και όμως ο ΓΕ επικεντρώθηκε στο κτήριο της Γενικής Εισαγγελίας (53εκ) στο οποίο βρήκε υπέρβαση κατά 0,08 τμ, στο συνολικό εμβαδόν πράγμα που σημαίνει μερικά γραφεία και άλλους χώρους κατά τι μεγαλύτερα. Το γιατί επικεντρώθηκε σε αυτό το κτήριο δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που αμφιβάλλει…
Παρατήρησε ο Ελεγκτής ότι στο κτήριο της Εισαγγελίας, όπου η συντριπτική πλειοψηφία του προσωπικού είναι νέες γυναίκες, ότι υπάρχουν αίθουσες θηλασμού… τις οποίες έκρινε μεγαλύτερες απ΄ ότι πρέπει, όπως επίσης βρήκε μεγαλύτερη και την κουζινούλα για το προσωπικό. Ανέδειξε για ευνόητους λόγους και το μέγεθος ελαχίστων γραφείων που τα παρουσίασε ως μικρά διαμερίσματα.
Επουσιώδεις δηλαδή παρατηρήσεις, όπως η ερώτηση που θέτω: Σήμερα, στο υπάρχον αχούρι της Εισαγγελίας… που μπορεί να θηλάσει μία εργαζόμενη μητέρα;
Και λέω ακόμη το εξής… ενδεχομένως αυτές οι αίθουσες να είναι μεγαλύτερες απ όσο συνηθίζεται… δεν έχω ιδέα για το θέμα. Ενδεχομένως επίσης να μπορούσαν κάποια γραφεία να σχεδιάζονταν πιο οικονομικά. Αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να διορθωθεί αφού ακόμη είμαστε στα σχέδια; Η αρχιτεκτόνισσα που κέρδισε τον διαγωνισμό λέει πως βεβαίως και γίνεται και είναι πανεύκολο.
Γιατί έπρεπε να ακυρωθεί όλη η διαδικασία και να ξεκινήσουμε από την αρχή;
Το πως λειτουργεί όμως ο Γενικός Ελεγκτής το ξέρουμε. Γνωρίζουμε επίσης και τις αρμοδιότητες του. Από εκεί και πέρα η υλοποίηση των έργων είναι δουλειά της Κυβέρνησης που οφείλει να υπερασπιστεί τις επιλογές της. Ο Ελεγκτής κάνει συστάσεις που η κυβέρνηση δεν είναι υποχρεωμένη να τις αποδεχτεί δεδομένου ότι δεν υπάρχει παρανομία. Εδώ όμως φτάσαμε στο άλλο άκρο. Να έχει καταστεί θεσμός… η σύσταση του Γενικού Ελεγκτή.
Σωστά είχε επισημάνει πρόσφατα ο ΓΓ του ΑΚΕΛ την υπέρβαση καθήκοντος από τον Γενικό Ελεγκτή, στο συγκεκριμένο θέμα της Εισαγγελίας. Γι αυτό είναι ακατανόητη η απόφαση της Κυβέρνησης να ακυρώσει εκών άκων, τους σχετικούς διαγωνισμούς για σειρά έργων.
Γι αυτό και αποτελεί πραγματικό ερώτημα: Η ακύρωση ώριμων έργων, θα εξοικονομήσει χρήματα για το δημόσιο ή θα οδηγήσει σε νέες περιπέτειες που θα ακυρώνουν έργα για επουσιώδεις υπερβάσεις ή «υπερβάσεις»; Διότι κόστος δεν δημιουργείται μόνο από την ανέγερση ενός έργου. Κόστος έχουμε και από την απουσία του. Το κόστος αυτής της απώλειας πως προσμετράται;
Για να κριθεί αναγκαίο να κτιστεί κτήριο για την Γενική Εισαγγελία, πάει να πει πως υπήρχε πραγματική ανάγκη. Η οποία παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες…
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος στη δημοκρατία δεν είναι εάν γίνει ένα έξοδο μεγαλύτερο από ότι κάποιος εκτιμά ότι έπρεπε να είναι. Μεγαλύτερος κίνδυνος δημιουργείται όταν ένας αναρμόδιος διορισμένος καθορίζει την πολιτική του κράτους. Και δυστυχώς έχουμε πλέον σειρά παραδειγμάτων που ο Πρόεδρος έχει εκχωρήσει στον Ελεγκτή τις εξουσίες διακυβέρνησης του τόπου: Ακύρωση έργων, τρόπος διορισμού προσωπικού, γκάφες και προβληματικοί χειρισμοί που αναλαμβάνει να διορθώσει ο Οδυσσέας, εκχωρήσεις πληροφοριών παρά τις γνωμοδοτήσεις το Γενικού Εισαγγελέα και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός…
