Είδαμε όλοι την βαρβαρότητα των δήθεν «μαχητών» – τρομοκρατών της Χαμάς. Σύσσωμος ο πλανήτης που ακόμα διατηρεί σώας τα φρένας του καταδίκασε τη σφαγή αμάχων και τάχθηκε αλληλέγγυος στο Ισραήλ, ο οποίος βιώνει ακόμα μια αιματηρή επίθεση με διακηρυγμένο στόχο τον αφανισμό του.

Υπήρξαν όμως και οι άλλοι… Αυτοί που είτε χειροκρότησαν την Χαμάς είτε επέλεξαν το έμμεσο ξέπλυμα, του τύπου, «καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται».

Παρόμοια στάση, τήρησαν και κυβερνήσεις χωρών, όπως η Ρωσία, η Τουρκία, το Ιράν, η Βενεζουέλα κλπ

Οι δυτικές δημοκρατικές χώρες, χωρίς «ναι μεν αλλά», στάθηκαν από τη πρώτη στιγμή στο πλευρό του Ισραήλ, επισημαίνοντας το αυτονόητο. Ένα διεθνές πρόβλημα, όπως το Παλαιστινιακό, λύνεται μόνο με ειρηνικές μεθόδους, με διαπραγματεύσεις, συμβιβασμούς και αλληλοκατανόηση.

Για όσο χρόνο οι Παλαιστινιακές ισλαμικές οργανώσεις και αραβικά κράτη, επιμένουν στην εξαφάνιση του Ισραήλ από το χάρτη, θα θυσιάζουν τους Παλαιστίνιους στον βωμό του φανατισμού.

Και καλά αυτοί, οι δικοί μας όμως;

Οι δικοί μας, έχοντας γαλουχηθεί με ένα αντιαμερικάνικο, αντιδυτικό σύνδρομο, θεωρούν το Ισραήλ ως την Αμερική στη Μεσόγειο και του Άραβες ως τους μαχητές της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Μιας δημοκρατίας, τύπου Ιράν, Τουρκίας, Ρωσίας και Βενεζουέλας, παραβλέποντας πως το Ισραήλ είναι το πλέον δημοκρατικό κράτος της περιοχής, παρά το ότι βρίσκεται σε διαρκή εμπόλεμη κατάσταση από την ημέρα της ίδρυσης του.

Αυτή η περίεργη και μόνιμη ταύτιση της αριστεράς, με ότι πιο καταπιεστικό και ανελεύθερο, μπορεί να συναντήσει κάποιος στο σύγχρονο κόσμο, προβληματίζει.

Εκτός όμως από προβληματισμό, δίνει και μια εξήγηση για την συνεχή περιθωριοποίηση της αριστεράς, η οποία αδυνατεί να εγκαταλείψει μια περίεργη αντίληψη για τον κόσμο, η οποία έχει καταδικαστεί και έχει απορριφθεί από τις σύγχρονες κοινωνίες.

Κ.Ε