Για πολλούς της παραδοσιακής αριστεράς στην Κύπρο, η εκλογή Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αντιμετωπίζεται ως ατύχημα.

Ένα ατύχημα που μέχρι πρόσφατα μόνο σε «αστικά κόμματα» θα μπορούσε να τύχει καθότι εκεί οι διαδικασίες επιλογής, είναι χαλαρές. Τώρα όμως που τα φράγματα του λενινιστικής καταβολής «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού», κατέρρευσαν… το αμερικανάκι μας πήρε το κόμμα.

Κι όλοι ακόμα διερωτώνται πως συνέβη αυτό.

Θα μπορούσε στο ΑΚΕΛ να συμβεί ένα τέτοιο ατύχημα; Ούτε μία στο εκατομμύριο!

Διότι στο ΑΚΕΛ συμβαίνει το εξής παράδοξο: Είναι στην εικόνα του προς τα έξω, ίσως το πιο ανοικτό  κομμουνιστικό κόμμα στον δυτικό κόσμο. Την ίδια όμως ώρα οι κομματικές του δομές παραμένουν τόσο κλειστές που δεν επιτρέπουν σε κανένα που δεν έχει περάσει τα σκαλοπάτια επιβεβαίωσης του κομματικού μηχανισμού να αναλάβει κάποιο σημαίνον καθήκον. Δέστε την Ειρήνη Χαραλαμπίδου. Εκλέγεται τρεις θητείες με το ΑΚΕΛ και δεν ξέρει πως είναι οι συνεδριάσεις των οργάνων του κόμματος από μέσα. Τα ίδια και με τον Αδαμο Αδάμου και άλλους.

Όποιος δε κατά την ηγεσία εκτραπεί, είτε ανώτατο στέλεχος είναι (βλ. Κατσουρίδης), είτε ένα περιφερειακό στέλεχος, δεν ξαναβλέπει την πόρτα της Κεντρικής Επιτροπής από μέσα.

Ακόμη πιο χαρακτηριστική είναι η αποτυχία της εξαγγελθείσας πριν από μερικές μόλις εβδομάδες «κοινωνικής συμμαχίας», για την οποία δεν ακούσαμε χαμπάρι, επειδή το κόμμα απλώς έψαχνε προεκλογικούς κολαούζους και όχι πραγματικούς συνεργάτες.

Να επανέλθουμε όμως στον Κασσελλάκη και στην τεράστια αμηχανία που προκαλεί στο ΑΚΕΛ, το οποίο αντιμετωπίζει με τρόμο, την επικείμενη επίσκεψη του στην Κύπρο.

Από τη μια στην Ελλάδα υπάρχει το ΚΚΕ με το οποίο κρατούν αποστάσεις λόγω της θέσης του εναντίον της Διζωνικής, κι από την άλλη τώρα μας πέφτει ο Κασσελάκης, που συναγελάζεται με τον Κοτζιά. Τον Κοτζιά τον κατηραμένο όφι του Κραν Μοντανά, τον οποίο όμως κάλεσε για συνεργασία ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος το βλέπει θετικά, όπως τουλάχιστον αναφέρεται εκτενώς στον ελληνικό τύπο, ο οποίος έτσι εξηγεί και την επίμονη αναφορά του Κασσελάκη σε «Πατριωτική Αριστερά». Σε αντιπαραβολή με ποια άλλη αριστερά άραγε;

Ευτυχώς για τους συντρόφους του ΑΚΕΛ υπάρχει και ο Νίκος Παπάς. Στάθηκε βράχος δίπλα από τον Κασσελάκη και είναι ο μόνος εκ των στελεχών της πρώτης γραμμής, του παραδοσιακού ΣΥΡΙΖΑ που κρατά υγιείς σχέσεις με το ΑΚΕΛ. Άλλωστε πέρα από την ιδεολογική συγγένεια, έχει γραφτεί πολλές φορές πως έκαναν μαζί διάφορες δουλειές. Ο Παπάς, είναι και ο μόνος πολιτικός από την Ελλάδα που στις δύσκολες στιγμές του κόμματος, όχι μόνο συμπαραστάθηκε αλλά  όντας εν ενεργεία υπουργός, επισκέφθηκε  δύο φορές στη φυλακή τον Βενιζέλο Ζανέτο. Κουβαλά άλλο ένα βαρίδι ο Νίκος Παπάς: Κρίθηκε ομόφωνα ένοχος από Ειδικό Δικαστήριο για τους χειρισμούς του στη διαγωνιστική διαδικασία για τις τηλεοπτικές άδειες.

Στο παρασκήνιο είναι βέβαιο πως ο Νίκος Παπάς θα εξηγήσει στον νέο Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, τι εστί Κύπρος και ποιοι είναι οι σύντροφοι του ΑΚΕΛ. Ποιος άλλος όμως θα είναι μαζί του; Ποιες άλλες επιρροές θα έχει στο Κυπριακό;