Διάβασα πολύ προσεκτικά το άρθρο του Αβέρωφ Νεοφύτου και θεωρώ πως αν ο στόχος του ήταν να κάνει μία γενική ανάλυση του διεθνούς περιβάλλοντος εντός του οποίου κινείται και το κυπριακό, έχει πετύχει σε μεγάλο βαθμό.
Περιγράφει το Κυπριακό με τα πιο μελανά χρώματα… αλλά στην ουσία στην κατάθεση πρότασης που επιχειρεί… ώδυνεν όρος και έτεκεν μυν.
Δεν είδα κάτι που να θεωρήσω ότι αλλάζει τα δεδομένα ή κινείται έξω από τα τετριμμένα και κυρίως από αυτά που δεν έχουν δοκιμαστεί και μάλιστα στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, γεγονός που ο τέως ηγέτης του ΔΗΣΥ όφειλε να λάβει υπόψη του.
Επί της ουσίας, θεωρώ το άρθρο χρήσιμο, αλλά κατώτερο των προσδοκιών που δημιούργησε ο ίδιος ο συντάκτης του επικαλούμενος την πείρα, τις συναντήσεις του, τη μελέτη και κυρίως την ανάγκη που ο ίδιος επισημαίνει για «τολμηρές και αποφασιστικές κινήσεις».
Αυτά που προτείνει, ούτε τολμηρά, ούτε αποφασιστικά, ούτε και ρηξικέλευθα είναι.
Είναι σκέψεις και προτάσεις που ευρίσκονται εντός της ημερήσιας διάταξης του μεγαλύτερου μέρους του πολιτικού συστήματος, της κυβέρνησης περιλαμβανομένης.
Η διεθνής κατάσταση
Ξεκινά περιγράφοντας ορθά τη διεθνή κατάσταση, με έμφαση στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή. Συνεχίζει με πολύ ορθή, κατά την άποψη μου ανάγνωση του ρόλου της ΕΕ και των ΗΠΑ.
Το πιο σημαντικό σημείο της ανάλυσης του περιγράφεται στην πρόταση που αναφέρει πως πρέπει να κινηθούμε «συνδέοντας τα θέματα ασφαλείας του Κυπριακού με το σύστημα ασφαλείας της Ευρώπης και της Δύσης». Δυστυχώς όμως χωρίς επέκταση του πως και πότε.
Συναφώς αναφέρεται και στην ανάγκη «να συνδέσουμε τη λύση του Κυπριακού και με τη δημιουργία ενεργειακών διαύλων τόσο στο νησί μας όσο και στη γειτονιά μας, αξιοποιώντας επιτέλους τα αποθέματά μας». Επίσης πολύ σωστή προσέγγιση αλλά αυτό όμως σημαίνει συγκεκριμένα προγράμματα στα οποία δεν γνωρίζω γιατί, αποφεύγει να αναφερθεί (EuroAsia Interconnector, EastMed, τριμερείς συνεργασίες, East Med Gas Forum, κ.λπ). Έργα τα οποία είναι έργο της προηγούμενης δεκαετίας που συνεχίζει και η παρούσα διακυβέρνηση.
Στη συνέχεια επικεντρώνεται στους κινδύνους που καταγράφει και δεν θα επεκταθώ γιατί δεν έχει και πολύ νόημα.
Κολλήσαμε στο Κυπριακό
Το πιο αδύναμο σημείο στην ανάλυση του κ. Αβέρωφ, είναι παραδόξως αυτό που αναφέρεται στον πυρήνα του Κυπριακού.
Επικαλείται δικές του πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες ο διορισμός του απεσταλμένου για το Κυπριακό, θα έχει ένα χρονοδιάγραμμα έξι μηνών για να κάνει τη δουλειά του. Και μετά λύση ή χάος.
Εντύπωση προκαλεί η επισήμανση του κ. Νεοφύτου σύμφωνα με την οποία «ενώ το ναυάγιο του Crans Montana σχετιζόταν με τα θέματα ασφαλείας, η δική μας πλευρά επικεντρώθηκε έκτοτε στη μη λειτουργικότητα του πλαισίου διακυβέρνησης».
Ποιος άλλος όμως επικεντρώθηκε στη λειτουργικότητα του πλαισίου διακυβέρνησης παρά η τουρκική πλευρά; Και αν έγινε η όποια συζήτηση για παράδειγμα στο Βερολίνο με τον ΓΓ του ΟΗΕ και τον Ακκιντζί, ήταν για να επιβεβαιωθεί όπως τη ζητά η Τκ πλευρά η πολιτική ισότητα. Πράγμα που έγινε και γι αυτό την στήριξε ο Ακιντζί και την υπονόμευσε ο Ερντογάν.
Ο κ. Νεοφύτου πέφτει σε αυτή την αντίφαση μόνο και μόνο για εγείρει υποψίες πως το ζήτημα αυτό, προέρχεται από λάθη της δικής μας πλευράς. Του Προέδρου Αναστασιάδη δηλαδή, αλλά δεν το λέει, παρά μόνο καλεί να μην τον τσιγκλήσουμε γιατί θα μιλήσει.
Βαστάτε Τούρκοι τ΄άρματα!
Έξι χρόνια μετά το Κραν Μοντανά, όποιος δεν έχει μιλήσει, είτε δεν έχει κάτι να πει, είτε ότι πει το λέει πια με κάποια σκοπιμότητα.
Η πρόταση…
Στο σημείο αυτό αναμένει κάποιος την κορύφωση του άρθρου με την κατάθεση της συγκεκριμένης πρότασης. Αντί τούτου διαβάζουμε επαναλήψεις τετριμμένων αναφορών που συνίστανται στα ακόλουθα:
- «Να πείσουμε την άλλη πλευρά για την πολιτική ισότητα όπως περιγράφεται στα ψηφίσματα των ΗΕ, έναντι της διχοτομικής κυριαρχικής ισότητας». Λες και περιμένουν από εμάς να τους εξηγήσουμε το δικό τους καλό.
- Στο ίδιο μοτίβο κινείται και η 2η πρόταση που λέει πως θα πρέπει «ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης να διαλύσει τις οποιεσδήποτε σκιές ότι, δήθεν, η Ελληνοκυπριακή πλευρά αμφισβητεί την πολιτική ισότητα και να εγκαταλείψει τις γνωστές αμφιταλαντεύσεις του για το Πλαίσιο Γκουτιέρες».
Κανένας στα σοβαρά δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η ΕΚ πλευρά αμφισβητεί την πολιτική ισότητα. Ο ΓΓ του ΟΗΕ καταγράφει ρητώς στις εκθέσεις του, πως το θέμα αυτό στο Κραν ΜΟντανά ήταν κλειστό με εξαίρεση κάποιες λεπτομέρειες. Έχει δε κατατεθεί με την έγκριση και του Εθνικού Συμβουλίου ένα εκτενές πακέτο προτάσεων για το θέμα.
Σε ότι αφορά τις «αμφιταλαντεύσεις» του Προέδρου… τις θεωρώ ελάσσονος σημασίας πρόβλημα που κανείς δεν εγείρει καν. Υπάρχουν απείρως κρισιμότερα ζητήματα στην ατζέντα να λυθούν πριν φτάσουμε εκεί.
Κατά τα άλλα, το κείμενο αποτελείται από φραστικές διατυπώσεις, λογοτεχνικής αξίας παρά πολιτικής.
Στη δε κατακλείδα απευθύνεται στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με τον μελοδραματικό τρόπο που γενικά χαρακτηρίζει τον δημόσιο λόγο του κ. Νεοφύτου. Του απευθύνεται σε πρώτο πρόσωπο και του ζητά να επιδείξει ηγετικότητα και πολιτικό θάρρος με πραγματικά δείγματα γραφής.
Άρα μέχρι σήμερα τα δείγματα γραφής σου Πρόεδρε, δεν είναι πραγματικά.
Στην περίπτωση που ο Αβέρωφ Νεοφύτου τα κρίνει πραγματικά τα δείγματα γραφής, θα έχει τον τέως Πρόεδρο του ΔΗΣΥ δίπλα του.
Αλλιώς;
