Τέλος εποχής. Τίτλοι τέλους. Με αυτές τις διαπιστώσεις μπορεί να περιγραφεί η σημερινή κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ. Το μικρό κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, το οποίο υπό την ηγεσία και την πολιτική δεξιοτεχνία του Αλεξη Τσίπρα έφτασε να κυβερνήσει για 4,5 χρόνια τον τόπο και για μια δεκαετία να πρωταγωνιστεί στα πολιτικά πράγματα, εισέρχεται σε φάση εξαέρωσης. Μετά τις αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες, την παραίτηση Τσίπρα και την εκλογή Κασσελάκη ήλθε ο καιρός της διάσπασης. Η αριστερή αντιπολίτευση αποφάσισε να χωρίσει τα τσανάκια της από τη νέα πλειοψηφία, τους kaselistas, επειδή, όπως αναφέρεται σε κείμενο το οποίο κυκλοφόρησε την Πέμπτη και υπογράφουν 1.300 στελέχη, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πλέον καμμία σχέση με την Αριστερά.
Η οριστική απόφαση για αποχώρηση ελήφθη τα ξημερώματα της Παρασκευής όταν ολοκληρώθηκε η πολύωρη πανελλαδική διαδικτυακή σύσκεψη της Ομπρέλας. Η αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ ανακοινώθηκε και στην Κεντρική Επιτροπή με κείμενο που υπογράφουν περισσότερα από 40 μέλη της. Από τους τέσσερεις υποψήφιους για διαγραφή το μεσημέρι του Σαββάτου στο Président εμφανίστηκαν μόνον οι τρεις (Νίκος Φίλης, Στέφανος Τζουμάκας και Δημήτρης Βίτσας), ενώ ο τέταρτος (Πάνος Σκουρλέτης) προτίμησε να μην πάει, όπως δεν πήγε και ο Γιώργος Σταθάκης, ο οποίος με άρθρο του έκανε γνωστή την αποχώρησή του από το κόμμα, του οποίου υπήρξε βουλευτής και υπουργός. Ο πρώην γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ (που προσφάτως κατήγγειλε στην Αρχή του Ηλεκτρονικού Εγκλήματος συριζαϊκά τρολ του Διαδικτύου) ήταν μεταξύ αυτών που στη διαδικτυακή σύσκεψη είχαν προτείνει να μην πάνε στην Κεντρική Επιτροπή και να δώσουν το κείμενο της αποχώρησης στη δημοσιότητα την Παρασκευή. Στην Κεντρική Επιτροπή δεν προσήλθε ούτε και ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, ο οποίος είναι επίσης μεταξύ αυτών που αποχωρούν. Σκουρλέτης και Βούτσης το μεσημέρι της Παρασκευής με δηλώσεις τους έκαναν γνωστή την απόφαση αποχώρησής τους από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ένας βασικός λόγος που προέβαλαν όσοι ήθελαν να δηλωθεί η αποχώρηση πριν την Κεντρική Επιτροπή ήταν αφενός επειδή φοβήθηκαν επεισόδια από «αγανακτισμένους» kaselistas, έφεραν δε ως απόδειξη και την «θερμοπυρηνική ατμόσφαιρα» που καλλιεργούσαν σε βάρος τους τις τελευταίες ημέρες τρολ του Διαδικτύου. Και αφετέρου επειδή ήθελαν η Κεντρική Επιτροπή να χρωματιστεί από την ιστορικότητα της διαφωνίας και τη διάσπασης και όχι από τυχόν επεισόδια και αποδοκιμασίες, που σχεδίαζαν ορισμένοι «αγανακτισμένοι» kaselistas. Φίλης και Τσακαλώτος προσήλθαν στην Κεντρική Επιτροπή προκειμένου να ενισχύσουν με περαιτέρω επιχειρήματα την απόφαση για το… διαζύγιο, ενώ ο πρώτος ήθελε να δώσει και πολιτικές απαντήσεις στο αίτημα Κασσελάκη για διαγραφές. Βέβαια, το διάγγελμα Κασσελάκη για δημοψήφισμα, εφόσον δεν εγκριθούν οι διαγραφές, τα άλλαξε όλα. Πήγαν όλοι απέναντί του. Η Ομπρέλα, η ομάδα της Αχτσιόγλου, η ομάδα του Τεμπονέρα. Εξεμάνησαν ακόμη και σύμμαχοί του, όπως ο Παππάς, αλλά και στελέχη που αναζητούν συννενόηση με τον Stefanos, όπως η Γεροβασίλη, ο Φλαμπουράρης, η Ξενογιαννακοπούλου, ο Θεοχαρόπουλος, ο Ζαχαριάδης, ο Ραγκούσης. Ομπρέλα, ομάδα Αχτσιόγλου και ομάδα Τεμπονέρα αποχώρησαν από την ψηφοφορία. Και δεν επανήλθαν. Όσοι, απέμειναν ψήφισαν τροπολογία που αποδοκιμάζει τον Κασσελάκη και τις διαγραφές, αλλά και όσους επιτίθενται με σκληρούς χαρακτηρισμούς στον Κασσελάκη.
Στο κείμενο αποχώρησης της Ομπρέλας μεταξύτων άλλων αναφέρεται: «Η νέα ηγεσία του κόμματος, υποσχέθηκε με ένα πρωτόγονο τρόπο να τα αλλάξει όλα. Η υπόσχεση αυτή συνοδεύτηκε, όμως, με την παλιά συνταγή της ήττας. Και ενώ με αυταρχισμό ξηλώνει χωρίς διαδικασίες πρόσωπα, ακόμα και αυτά της διεύρυνσης, κρατάει ως κόρη οφθαλμού τη διαρκή και βίαιη μετάλλαξη, αυτή ακριβώς που οδήγησε σε διαρκείς ήττες και σε απώλεια πολιτικής και κοινωνικής επιρροής. Δείγμα γραφής οι δημοσκοπικές έρευνες, οι οποίες φέρνουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε απόσταση αναπνοής από το ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ, με συνεχείς διαρροές προς άλλες δυνάμεις, κυρίως της αριστεράς και της αποχής. Η μετατόπιση και ο συνωστισμός, εντέλει, στο κέντρο και στον λαϊκίστικο συντηρητισμό, σκορπά απογοήτευση στον κόσμο της Αριστεράς, που βλέπει ένα ιστορικό εγχείρημα να υπονομεύεται και να γκρεμίζεται εκ των έσω. Κάπως έτσι, το στοίχημα της Νέας Δημοκρατίας να «τελειώνουμε με την Αριστερά» βρήκε πρόσφορο έδαφος εντός των τειχών, από μια ομάδα που καθημερινά παίρνει διαζύγιο με τις αρχές και τις αξίες της και «εμπνέεται» από το μοντέλο του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ».
Μετά από τα ανωτέρω μάλλον είναι φυσιολογική η δήλωση των υπερτεσσαράκοντα, για την ακρίβεια 46, κεντρικοεπιτρόπων: «Εμείς, μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, δηλώνουμε ότι αποχωρούμε από το κόμμα. Παραμένουμε στις επάλξεις και στην υπόθεση της ανανεωτικής – ριζοσπαστικής Αριστεράς. Για μια Αριστερά σύγχρονη, με κριτική σκέψη, βαθιά δημοκρατική, οικολογική, φεμινιστική, κινηματική, αντιρατσιστική. Για μια Αριστερά σταθερά στο πλευρό του κόσμου της εργασίας και των φτωχών. Γιατί όχι, δεν τελειώνετε με την Αριστερά». Το τελευταίο «δεν τελειώνετε με την αριστερά» είναι και ο προάγγελος του νέου κόμματος, το οποίο θα προσπαθήσουν να ιδρύσουν όσοι αποχωρούν. Σε πρώτη φάση θα δημιουργηθεί ένα φόρουμ πολιτικού διαλόγου προσωπικοτήτων, συλλογικοτήτων και ομάδων της ριζοσπαστικής αριστεράς, των Οικολόγων και της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας με στόχο την δημιουργία πολιτικού φορέα που θα δοκιμάσει την τύχη του στις ευρωεκλογές.
Πάντως, το παρόν Σαββατοκύριακο, 11-12 Νοεμβρίου, πιθανολογείται ότι θα είναι μόνον η αρχή των όσων δυσάρεστων αναμένεται να συμβούν, τους επόμενους μήνες στην Κουμουνδούρου. Μέχρι το συνέδριο, εφόσον αυτό γίνει τον Φεβρουάριο και δεν μετατεθεί για μετά τις εκλογές, θα έχουμε και άλλες αποχωρήσεις στελεχών και οπωσδήποτε θα υπάρξουν δραματικές εξελίξεις στην περίπτωση που οι δημοσκοπήσεις καταγράψουν και νέα πτώση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ. Η τάση είναι το ΠΑΣΟΚ να ξεπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ και εφόσον ο Στέφανος Κασσελάκης και η ηγετική του ομάδα δεν καταφέρουν να παρουσιάσουν ένα διαφορετικό πρόσωπο και ένα αφήγημα που να είναι ελκυστικό στην κοινωνία τότε όλοι οι αναλυτές και οι αναλογιστές προφητεύουν πως στις ευρωεκλογές εκτός από το ΠΑΣΟΚ μπορεί και το ΚΚΕ να ξεπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Με τη λήξη των εργασιών της Κεντρικής του Επιτροπής ο ΣΥΡΙΖΑ θα δίνει την εντύπωση ότι είναι ένας πολιτικός φορέας σε διάλυση, σε συνεχή πολιτική και εκλογική υποχώρηση, με την εσωστρέφεια να κυριαρχεί, με ψυχολογία στα τάρταρα, χωρίς κυβερνητική προοπτική και με ηγεσία η οποία δεν φαίνεται ικανή να δώσει το φιλί της ζωής σ’ ένα κόμμα που θυμίζει «πεθαμένο λικέρ».
Εάν αυτά τα χαρακτηριστικά ο Στέφανος Κασσελάκης δεν καταφέρει, σε προβλεπτό χρόνο, να τα εξαλείψει τότε θα πρέπει, μάλλον με σχετική βεβαιότητα, να πιθανολογήσουμε ότι μετά τον Τσακαλώτο, τον Φίλη, τον Σκουρλέτη, τον Βούτση και τα άλλα στελέχη της Ομπρέλας θα έλθει η σειρά της Αχτσιόγλου, του Χαρίτση, του Τζανακόπουλου να κουνήσουν μαντήλι στον Πολλάκη, την Τζάκρη και τον Γιώργο Τσίπρα.
Προσώρας, οι «μεσοχωρίτες», όπως αποκαλούν την ομάδα της Αχτσιόγλου οι αντίπαλοί τους, δεν πρόκειται να ακολουθήσουν στην έξοδο την Ομπρέλα. Ο επιπλέον λόγος είναι ότι δεν θέλουν να ταυτιστούν με όσους ανεμίζουν το λάβαρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, το οποίο, οι περισσότεροι, θεωρούν ντεμοντέ. Αργά ή γρήγορα πάντως θα το κάνουν. Επίσης, εάν τα πράγματα οδηγηθούν σε αδιέξοδο θα πρέπει μάλλον να θεωρήσουμε δεδομένη τη διαφοροποίηση ακόμη και την αποχώρηση του Διονύση Τεμπονέρα και στελεχών που προέρχονται από τη ΡΕΝΕ, παρότι πρόθεσή τους είναι να παραμείνουν στο κόμμα και «να το παλέψουν από μέσα» τουλάχιστον μέχρι το συνέδριο και απώτατο όριο τις ευρωεκλογές.
Ο Τεμπονέρας μεταξύ των άλλων ζητά να επισπευστεί η συγκρότηση της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου και ενδεχομένως θα αποστασιοποιηθεί από τα κομματικά δρώμενα εάν το συνέδριο παραπεμφθεί για μετά τις ευρωεκλογές, όπως εισηγούνται ορισμένοι kaselistas.
Σημειώνουμε πως Τεμπονέρας και Αχτσιόγλου βρίσκονται σε επαφή και συζητήσεις, ενώ έχουν δεχθεί και προτάσεις από τον Στέφανο Κασσελάκη να ενσωματωθούν στη νέα πραγματικότητα και μάλιστα να είναι σύμβουλοί του. Πρόταση που έχουν απορρίψει και οι δύο καθώς κατανοούν πως με τους «σκληρούς του Μαϊάμι», όπως αποκαλούν τον ηγετικό πυρήνα των kaselistas, δεν υπάρχει περίπτωση ειρηνικής συνύπαρξης, ενώ δεν ταιριάζουν και τα χνώτα τους. Στη φράση «μένουμε μέχρι να διαπιστώσουμε ότι όντως δεν γίνεται τίποτε» αποτυπώνεται ο προβληματισμός τους. Επιπροσθέτως, δεν πιστεύουν πως ο Κασσελάκης θέλει ή μπορεί να απαρνηθεί τον Πολλάκη και τους περί αυτόν. Και φάνηκε στην Κεντρική Επιτροπή. Σε αυτούς στηρίχθηκε για να εκλεγεί, με αυτούς θα συνεχίσει για να κερδίσει το συνέδριο και με αυτούς θα συνεχίσει και μετά τις ευρωεκλογές, ακόμη κι αν χρειαστεί να φτιάξει νέο κόμμα. Όπως λέγεται χαρακτηριστικά «όταν την πολιτική διαχείριση στο κόμμα και την κοινοβουλευτική ομάδα έχει αναλάβει ο Πολλάκης δεν μπορεί να υπάρξει ηρεμία ούτε και ενσωμάτωση της μειοψηφίας στη νέα πλειοψηφία».
Κατά συνέπεια θα έχουμε αποχωρήσεις κατά κύματα. Αρχικά μέχρι την επόμενη ΚΕ, (ενδεχομένως και νωρίτερα αν υπάρξει ο μαγικός αριθμός 10 βουλευτές, που συγκροτούν αυτόνομη κοινοβουλευτική ομάδα), μετά μέχρι το συνέδριο, μετά μέχρι τις ευρωεκλογές και οπωσδήποτε μετά από αυτές -ειδικά εάν το αποτέλεσμα είναι τόσο αρνητικό όσο προφητεύεται- θα πρέπει να περιμένουμε και νέες κρίσεις και νέα διαζύγια. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που η επιστολή – δημόσια έκκληση, προ ημερών, του Γιάννη Δραγασάκη να πέσουν οι τόνοι, να κηρυχθεί το κόμμα σε «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» και να δημιουργηθεί μια νέα ηγετική ομάδα δεν βρήκε την ανταπόκριση που το ιστορικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ περίμενε. Οι kaselistas είδαν, και ορθώς, στην πρωτοβουλία Δραγασάκη μια προσπάθεια να πεταχτούν οι ίδιοι εκτός νυμφώνος και να τεθεί υπό κηδεμονία ο νέος αρχηγός.
Ακόμη και ο Αλέξης Τσίπρας δεν είδε με καλό μάτι, λένε συνομιλητές του τέως Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, την προσπάθεια του Δραγασάκη να τον εμπλέξει (περιλαμβάνοντάς τον στους παραλήπτες της επιστολής που πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες) στα κομματικά δρώμενα όταν είναι γνωστή η πρόθεσή του να μην μετέχει σε αυτό που σήμερα ονομάζεται κομματικός βίος. Μάλιστα, ο Αλέξης δεν πήγε ούτε στην Κεντρική Επιτροπή με το πρόσχημα ότι δεν είναι μέλος της. «Συμμετείχε σε αυτή ex officio επειδή ήταν αρχηγός, τώρα που δεν είναι αρχηγός δεν είναι και μέλος της. Είναι μέλος μόνον της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, στις συνεδριάσεις της οποίας και θα συμμετέχει», μας λέει συνομιλητής του πρώην πρωθυπουργού. Πάντως, κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι ο Τσίπρας επιχαίρει για την «εξαέρωση» του κόμματός του επειδή καθίσταται έτσι πιο εύκολη η επιστροφή του. Ο Τσίπρας δεν πρόκειται να επανέλθει, όπως διατείνονται κάποιοι μετά τις ευρωεκλογές. Και φυσικά δεν μπορεί να επιχαίρει επειδή είναι και ο ίδιος υπεύθυνος για τα όσα τραγελαφικά και δυσάρεστα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την αποχώρησή του από την ηγεσία και την εκλογή Κασσελάκη.
Η συμβουλή Τσίπρα προς τους δυσφορούντες με τη νέα πραγματικότητα στην Κουμουνδούρου «να δώσουν στον Κασσελάκη την ευκαιρία να δείξει τις ικανότητές του τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές» δεν εισακούστηκε από την Ομπρέλα, ενώ δεν είναι λίγοι και οι «μεσοχωρίτες» που πιστεύουν πως «ο Αλέξης έχει λάθος» αφού ο χρόνος λειτουργεί σε βάρος της Κουμουνδούρου, ενώ ο Κασσελάκης όσο στριμώχνεται θα βάζει στο στόχαστρο της κριτικής και τον Αλέξη και ήδη το κάνει. Η νέα ηγεσία όχι μόνον δεν προσέδωσε δυναμική στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αντίθετα τον έφερε στο όριο του στατιστικού λάθους με το ΠΑΣΟΚ και τον ίδιο τον Κασσελάκη να ξεπερνά σε δημοφιλία μόνον τον Στίγκα των Σπαρτιατών και τον Νατσιό της Νίκης!
Και το χειρότερο όλων είναι πως τελείωσε και η μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ προς το Κέντρο, όπως ερμηνεύθηκε η εκλογή Κασσελάκη. Ο πόλεμος που αιφνιδίως, αδικαιολογήτως και ανοήτως κήρυξε ο Stefanos στον Κώστα Σημίτη και για το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ την Τρίτη ανατίναξε, εκ των πραγμάτων, τη γέφυρα που ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να στήσει τη Δευτέρα με τον Νίκο Ανδρουλάκη. Αυτή η κωλοτούμπα μόνον κατόπιν υποδείξεως του Πολλάκη, του Γ. Τσίπρα, της Τζάκρη, και όσων άλλων kaselistas μισούν τη Χαριλάου Τρικούπη, θα μπορούσε να γίνει λένε οι γνωρίζοντες τα απόκρυφα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι πράγματι απορίας άξιο πως ο Κασσελάκης που επαγγέλεται το νέο και έχει, όπως διατείνεται, το βλέμμα του στο μέλλον να υπονομεύει την προοπτική συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ στο όνομα του παρελθόντος και επειδή έτσι αρέσει σε κάποια πρωτοπαλλήκαρά του, των οποίων η γλώσσα είναι μονίμως βουτηγμένη σ’ ένα δοχείο τοξικότητας.
Δυστυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ η νέα του ηγετική ομάδα δεν μπορεί να δει την μεγάλη εικόνα που είναι τα προβλήματα που αφορούν την κοινωνία και τον κόσμο. Αντί να αναζητήσει ένα νέο πολιτικό σχέδιο που θα αντιπολιτευθεί και θα κερδίσει την κυβέρνηση Μητσοτάκη κάνει ασκήσεις θάρρους, κλεισμένη στον μικρόκοσμο της Κουμουνδούρου. Αντί για δημιουργική και λυτρωτική αυτοκριτική έχουμε ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Αντί για κοινή πορεία των στελεχών έχουμε προσωπικές φιλοδοξίες και ατομικές επιδιώξεις. Αντί να προσπαθήσουν να μετατρέψουν την ογκούμενη, κατά τις δημοσκοπήσεις, κοινωνική δυσαρέσκεια σε πολιτική πλειοψηφία φροντίζουν, όπως θα έλεγε και ο μεγάλος Αλεξανδρινός, χωρίς περίσκεψιη χωρίς λύπη και χωρίς αιδώ μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω τους να κτίζουν τείχη.
Και θα είναι κρίμα ακόμη και για τον «δεξιό» Κασσελάκη, αλλά κυρίως για τον κόσμο της αριστεράς κάποια στιγμή να διαπιστώσουν πως ανεπαισθήτως τους έκλεισαν έξω από τον κόσμο. Αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, η διαφαινόμενη προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι να κλειστεί στο καβούκι του, έξω από τον κόσμο και διαγενομένου του χρόνου και των εξελίξεων να τελευτήσει ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως από κοινωνική, πολιτική και εκλογική ασφυξία. Ακόμη και το διάγγελμα που έβγαλε ο Κασσελάκης, την παραμονή της Κεντρικής Επιτροπής, έδειχνε ότι αυτός και η ομάδα του δεν ξέρουν τι συμβαίνει στον έξω κόσμο. Ανακοίνωσε ότι εάν δεν περάσει η πρότασή του για τις διαγραφές θα προκηρύξει δημοψήφισμα!!! Προφανώς, αγνοούσε ότι δεν υφίσταται λόγος για διαγραφές αφού οι άλλοι φεύγουν μόνοι τους. Ούτε γι’ αυτό το στοιχειώδες δεν τον ενημέρωσαν οι συνεργάτες του με αποτέλεσμα να εκτίθεται. Και να εκτίθεται διπλά αφού χαρακτήρισε το κόμμα του άρρωστο(!) και να επιτίθεται στο out of the blue στην οικογένεια Μητσοτάκη. Υπάρχει βέβαια και η άλλη εκδοχή: επειδή έμαθε ότι η απειλή των διαγραφών παύει να υφίσταται έβγαλε διαγγέλμα για να επιδείξει πυγμή έστω και εν κενώ. Ό,τι και να ισχύει δείχνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον ασθενεί, αλλά και ότι υπό την επίβλεψη του «διαγνώστη ιατρού» Κασσελάκη η κατάσταση επιδεινώνεται και η βλάβη μπορεί να καταστεί ανήκεστος.
Τελικά, η στενή παρέα με τον Πολλάκη μάλλον βλάπτει, όπως αναγράφεται και στα πακέτα των τσιγάρων, σοβαρά την υγεία… των οργάνων εκείνων, όπως ο εγκέφαλος και η γλώσσα, που είναι υπεύθυνα για την εκφορά γνώμης σχετικά με τον πολιτικό και δημόσιο βίο των νεοελλήνων. Όταν ηγείσαι ενός άρρωστου κόμματος και πιστεύεις ότι θα το γιάνεις με τον Πεν Νταλαούρα, τον Νίκο Μωραΐτη, τον Λάκη Λαζόπουλο θα πρέπει να ‘χεις φάει και συ την πετριά σου. Με αυτούς σε ρόλο γιατρού δεν θεραπεύεις το κόμμα σου, φτιάχνεις …αλ τσαντίρ νιούζ. Ενδεχομένως, ένα τέτοιο κόμμα να έχει εκλογική απήχηση όμως θα πρέπει να το δηλώσει, ν’ αλλάξει μαρκίζα και πρωταγωνιστές. Αριστερό κόμμα πάντως δεν μπορεί να είναι. Τρία, τέσσερα ή πέντε αστέρια μπορεί να συνοδεύουν το λογότυπό του, όπως ο ήλιος το ΠΑΣΟΚ, ο δαυλός τη ΝΔ και το σφυροδρέπανο το ΚΚΕ. Και φυσικά σ’ ένα τέτοιο κόμμα δεν μπορεί να υπάρχουν οι λέξεις «ριζοσπαστική Αριστερά». Θα μπορούσαν να λέγονται οι Ιππότες της Ανατροπής, της Αλλαγής, της Ανατολής, της Απαλλαγής, της Αποκαλύψεως, της Αρτοκλασίας ή οτιδήποτε άλλο περιγράφει τις προθέσεις της νέας ηγεσίας της Κουμουνδούρου.
Σε κάθε περίπτωση, από αυτό το Σαββατοκύριακο ενεστώτος έτους, πέντε μόλις ημέρες πριν την πεντηκοστή επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως εισέρχεται σε τούνελ, στο οποίο το φως που φαίνεται στο βάθος είναι του τρένου που έρχεται κατά πάνω και όχι της εξόδου. Αναφερόμαστε στο Πολυτεχνείο επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ υπό τη νέα του ηγεσία μάλλον θα είναι δύσκολο να πορευτεί με επικεφαλής τον Stefano στην αμερικάνικη πρεσβεία κραυγάζοντας «φονιάδες των λαών αμερικάνοι». Όπως θα είναι δύσκολο να έχει και κινηματικά χαρακτηριστικά, αλλά και σοβαρούς διανοητές. Αυτά θα διεκδικήσει να τα πάρει μαζί της η Ομπρέλα και όσοι από τους «μεσοχωρίτες» αναμένεται να ακολουθήσουν, αργότερα, το δρόμο της εξόδου από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Εξυπακούεται πως η αποχώρηση της Ομπρέλας καθιστά κυρίαρχους οργανωτικά τους kasselistas με αποτέλεσμα οι «μεσοχωρίτες» της Αχτσιόγλου ενόψει του συνεδρίου να βρεθούν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση αφού δεν έχουν οργανωτικό βάθος. «Δεν θα μας παρακαλάνε να τους βγάλουμε στην Κεντρική Επιτροπή, αλλά για να τους βγάλουμε συνέδρους», μας λέει με περισσή έπαρση βουλευτής, ο οποίος μάλιστα δεν βρίσκεται στον στενό πυρήνα της νέας ηγετικής ομάδας, αλλά στην περιφέρειά του. Η (πιθανολογούμενη βασίμως) αντιμετώπιση που θα έχουν οι «μεσοχωρίτες» οδηγούν αρκετούς στο συμπέρασμα πως «πρέπει να βρούμε τρόπο να αποχωρήσουμε λίαν προσεχώς με θόρυβο καθώς το μέλλον που μάς επιφυλάσσουν οι kaselistas είναι ο εξευτελισμός».
Εκ παραλλήλου η διαφαινόμενη… εξαέρωση του ΣΥΡΙΖΑ θα καταστήσει πλέον επιτακτική την ανάγκη αναδιοργάνωσης ευρύτερα του χώρου της Κεντροαριστεράς. Το ΠΑΣΟΚ, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, μικρό τμήμα της δυσαρέσκειας από τα συμβαίνοντα στον ΣΥΡΙΖΑ απορροφά. Η αμφισβήτηση όμως της δεξιάς ηγεμονίας δεν μπορεί να επιτευχθεί με εκλογικά «τσιμπολογήματα», χρειάζεται άλματα. Και αυτή η διαπίστωση θέτει προ ευθυνών και την ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη. Στο παρασκήνιο γίνονται ζυμώσεις, χωρίς όμως προοπτική ευδοκίμησης αφού οι πρωταγωνιστές της, εκτός των άλλων, θεωρούνται, για να το πούμε όσο γίνεται πιο κομψά, παλαιάς κοπής και με περιορισμένο ακροατήριο.
Θα κλείσουμε με ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Το βάρος της πεταλούδας» του Έρρι ντε Λούκα. Είναι σίγουρο ότι τον Ιταλό συγγραφέα δεν τον γνωρίζει ο Κασσελάκης. Ενδεχομένως ούτε και ο βιβλιόφιλος Τσακαλώτος. Ίσως επειδή ο Έρρι υπήρξε εκ των ιδρυτικών στελεχών της ακροαριστερής «Λότα Κοντίνουα», ενώ ο Ευκλείδης παρεπιδημεί στη ρεφορμιστική αριστερά. Εάν το γνώριζε θα έπρεπε ίσως να το κάνει δώρο στον Αλέξη Τσίπρα, αντί να του ασκεί κριτική για το κόμμα που κατέλιπε στον Κασσελάκη. Γράφει λοιπόν ο ντε Λούκα: «ο βασιλιάς των αγριόγιδων έχει κουραστεί. Ανάγκασε για χρόνια το κοπάδι του σε υποταγή, κι αυτόν τον Νοέμβρη αναγνωρίζει την παρακμή του. Πέρασε άγρια, μοναχικά χρόνια λαθροκυνηγός στα βουνα εκείνη τη μέρα του Νοέμβρη ξέρει ότι κοντοζυγώνει στο τέρμα. Δύο μοναχικά μέλη από διαφορετικά είδη, στη δύση τους. Γεύτηκαν, πειραματίστηκαν και τώρα χάνονται. Πίσω τους το ανοιχτό αχνάρι ξανακλείνει…
ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
