Είναι μία κατάσταση φθοράς. Παρακμιακή και οφείλεται αποκλειστικά στην έλλειψη μέτρου και την εμμονική προσκόλληση σε τύπους και υπονομεύουν την αξιοπιστία των θεσμών. Και μιλώ για τον θεσμό της Ελεγκτικής Υπηρεσίας που εκπροσωπεί ο ίδιος ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης.

Πρόκειται για συμπεριφορά που  υπονομεύει ακόμη και τα πολλά θετικά που παράγει η συγκεκριμένη υπηρεσία, καθότι καταφέρνει χάρις στην αδέξια και προβληματική συμπεριφορά του προϊσταμένου της, να αναδεικνύεται συχνά η λάθος πλευρά των φαινομένων κατασπατάλησης πόρων. Ή ακόμη χειρότερα, στο όνομα της υποκειμενικής ερμηνείας μίας υπο-παραγράφου, να φορτώνεται το κράτος μεγαλύτερο κόστος από αυτό που υποτίθεται επιδιώκουμε να εξοικονομήσουμε.

Συνήθως για να καταλάβω τι γίνεται ξεκινώ από τη μελέτη των δικών του εκθέσεων και ανακοινώσεων. Εκεί με την πρώτη ανάγνωση, αποκαλύπτεται ο στόχος που κατά κανόνα είναι ο ερεθισμός του αισθήματος της μικρής κουτσομπόλας που όλοι έχουμε μέσα μας.

Η υπόθεση με τη μεταφορά των παιδιών του Προέδρου στο σχολείο τους είναι εξόχως αποκαλυπτική. Ανακατώνει, και βγάζει από το πηγάδι κανονισμούς και  νομοθεσίες και τα ερμηνεύει με τον αυστηρότερο δυνατό τρόπο, με τον οποίο είναι βέβαιο πως  ο νομοθέτης δεν θα ήθελε ποτέ να ερμηνευτούν και καταλήγει στο συμπέρασμα πως για λόγους σεβασμού του νόμου θα ήταν καλύτερα  κατά την πρώτη του πρόταση, τα παιδιά του Προέδρου, αντί να πηγαίνουν σχολείο με υπηρεσιακό αυτοκίνητο, και συνοδεία αστυνομικού, να πηγαίνουν στο σχολείο με ιδιωτικό αυτοκίνητο… που θα συνοδεύεται από περιπολικό, στο οποίο θα βρίσκεται ο συνοδός αστυνομικός.

Όπως σωστά του επεσήμανε ο Αναπλ. Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, «για να εξοικονομήσουμε 10 ευρώ, να ξοδεύουμε 300»!

Κι αρχίζει το μπίρι-μπίρι, και η απάντηση στην απάντηση και η αναφορά στο άρθρο και την υποπαράγραφο κ.λπ. Και δεν σκέφτεται το εξής απλό: Ποτέ, στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν υπήρξε Πρόεδρος με ανήλικα παιδιά. Πρώτη φορά συμβαίνει αυτό. Και γι αυτό είναι απολύτως λογικό, οι νομοθέτες να μην είχαν προβλέψει κάτι σχετικό.

Κι έτσι έχουμε σήμερα τον Γενικό Ελεγκτή να χαρακτηρίζει το φαινόμενο ελαφρά τη καρδία ως «κατάχρηση εξουσίας». Χωρίς να σκεφτεί  επίσης ότι με αυτό τον τρόπο στιγματίζει και ανήλικα παιδιά, παραδίδοντας τα ενδεχομένως στη χλεύη άλλων παιδιών ή και εκπαιδευτικών.

Υπάρχει και το θέμα της αναβάθμισης της Προεδρικής κατοικίας. Στην οποία όπως επιβεβαιώνεται από τις ίδιες του τις ανακοινώσεις, ήθελε να μπει (και μπήκε), στις κρεβατοκάμαρες και στα μπάνια, να τα φωτογραφίσει… για να αξιολογήσει εάν ορθά χρησιμοποιήθηκε το δημόσιο χρήμα που δαπανήθηκε.

Η ίδια η ανακοίνωση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, ( του ιδίου δηλαδή του Οδυσσέα Μιχαηλίδη), είναι εξόχως αποκαλυπτική των ταπεινωτικών διαδικασιών που για άλλη μία φορά ενέπλεξε τον εαυτό του και την υπηρεσία του. Κι όλα αυτά για να καταλήξει πως… ενδεχομένως να μπορούσαν να εξοικονομηθούν μερικές χιλιάδες ευρώ.

Ενδεχομένως. Μπορεί και όχι όμως, αλλά το ρεζιλίκι έγινε…

Σ.Σ. Θέλω να μου πει κάποιος που έκτισε ή ανακαίνισε σπίτι στην πραγματική ζωή… κατάφεραν πολλοί, να κρατήσουν ακριβώς τον αρχικό προυπολογισμό που είχαν καθορίσει;